Ulusal pişmanlık

Adam canhıraş biçimde yakınıyordu: 
- Elim kırılaydı da ona oy vermeyeydim! 
O sırada düşündüm, eğer Tanrı bütün verdiği oydan pişman seçmenlerin duasını kabul etseydi, Türkiye çolaklar ülkesi haline gelirdi. 
23 Haziran halkoylamasında, AB’den ayrılma kararı veren İngiltere’nin durumu da aynen bu. 
23 Haziran halkoylaması günüydü. 
24 Haziran ise ulusal pişmanlık günü oldu. 
İngiltere’de insanlar, hem yönetime, hem de AB’ye tepkiliydiler. 
Yönetimin AB karşısında İngiltere’nin çıkarlarını yeterince savunamadığı, Brüksel’den alabileceklerini alamadığı, Brüksel’in de, İngiltere’den sağladığı gelirlere karşın Ada halkına yeterince kaynak ayırmadığı için (bu savın doğru olmadığı açıklandı) tepkiliydi İngilizler. 
Bu tepki sandığa “AB’ye hayır” şeklinde yansıdı, sonuçta karar AB’den çıkış olarak tecelli etti.
Zaten Avro ve Schengen bölgesine dahil olmayan, İngiltere’nin şu aşamada AB’den ayrılması pek akıl kârı görünmüyordu ve nerelere kadar varacağı belli olmayan çok vahim sonuçlar doğurabilirdi. 23 Haziran’da ayrılık oyu verenlerin bir bölümü de, ertesi gün bu gerçeği görüp pişmanlıklarını dile getirdiler. Referandumun yenilenmesini talep eden pişmanlık dilekçesi imzacıları şimdiden 3 milyonu buldu

***

“Hayır”cıların çoğunluğu almasına etken olan amillerden biri de, eski günlere duyulan özlemdi. Bu özlemin peşinde koşanlar, hemen gördüler ki Avrupa’dan ayrılmak İskoçya ve K. İrlanda’nın da Avrupa’yı tercih etmeleriyle Birleşik Krallık’ın sonu olabilirdi. Avrupa’dan ayrılmak, İngiltere’de çeşitli kesimlerin ekonomik çıkarlarıyla da çelişmekteydi.