Yağma ve talan ‘adaleti!’

Ürettiğinden çok üreyen toplumlar yağma ve talan düzeni yaşarlar.
Yağma ve talan düzenini sömürü düzeniyle karıştırılmamalıdır.
Sömürü düzeninin yaratıcı ve üreticiliğinin çok gerisinde kalan ve bu gidişle onu ve kazanımlarını yakalama ihtimali görünmeyen yağma ve talan düzeninin kıraç topraklarında demokrasi yeşermez, özgürlük ve insan hakları filizleri boy atmaz. Tümüyle aşılamamış yağma ve talan düzeninin örneklerine 21. yüzyılda da rastlanıyor.
94 yıllık Cumhuriyet’in başlangıçtaki büyük hamlelerine karşın, hâlâ eğitimi, yaratıcılığı, üretimi ile sömürü düzenine varamadığı aşikâr olan Türkiye, yağma ve talan düzeninin kendine özgü örneklerinden birini oluşturur.
21. yüzyılın kimi diğer yağma ve talan düzenleri gibi, Türk işi yağma ve talan düzeni de, kendine özgü nedenlerle sandık desteği ilkesini kabul etmek zorunda kalmıştır.
Türk işi yağma ve talan düzeninin çağdaş demokrasilerle tek benzerliği meşruiyetini sandık çoğunluğuna dayamaktan henüz hâlâ vazgeçmemiş olmasıdır.

*** Ama benzerlik yalnızca bu noktayla sınırlı kalmıştır. Çağdaş demokrasilerle başka bir ortak nokta yoktur. Tıpkı düzenin temeli gibi...
Yok olmamak için sürekli büyümek ve çevresini yutmak zorunda olan, yaratılan artıdeğere el koyan sermaye düzeninin düzeyine erişememiş olan yağma ve talan düzeni; üretim eksikliğini, örneklerini Karadeniz’deki HES olaylarında, büyük kentlerdeki “kentsel dönüşüm” etiketiyle sunulan “rantsal dönüşüm” uygulamalarında, çevre düşmanı enerji ve sanayi yatırımlarında, yine çevre düşmanı tarım pratiklerinde gördüğümüz üzere, sahibi olduğu havanın, suyun, toprağın, yeşilin doğanın amansızca talanıyla gidermeye çalışır.