'İrtica nefreti' özlemi!

Ak Parti, 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra iktidara geldi ama diken üzerindeydi. 28 Şubat 1997 "örtülü darbe"nin imza günüdür. Sonra neler yaşandı neler... Her kürsüye çıkan "irtica" diyor, başka bir şey demiyordu."İrtica", şimdi lügatten çıkarıldı. İyi ki çıkarıldı diyeceğim ama öyle bir düzene girdik ki, çok insan "din"i paravan yapanların zulmüne uğradıklarını düşünüyor; "Keşke yine irtica nefreti nutuklarını dinlesek!" diye iç geçiriyor. "İrtica" denilince hep irkildim... "İrtica" içine doğrudan "din" katılıyordu. Dilinden "irtica"yı, "mürteci"yi, "yobaz"ı düşürmeyenler, hakikî Müslümanlarla, Cahiliye Dönemi hasreti çekenleri ayırt etmeden, bütün "inanmışlar"ı aynı kefeye koyuyorlardı.Yanlışlık ortada... Pıtrak gibi imam hatipler açıyorsun... İmam hatipler senin mekteplerin diğerleri ise dinsiz imansızların! Öyle bir görüntü sergiliyorsun!İktidarda olan sensin! Bütün mektepleri tanzim eden sensin!Nedir bu imam hatip sevdası?! Zamanında imam hatipleri de açanlar, "dinsiz" anlamında "laik" dediğin o insanlar. 28 Şubat vetiresinde elbette zulüm vardı, haksızlık vardı, kayırma vardı, hukuksuzluk vardı. Bu satırların yazarı, 11 Ekim 1998'de o meşhur el ele tutuşma eylemine katılmış ve bütün safahatı takip etmiştir. Beyazıt Camii önündeki hemen her cuma toplanmalarında da yer almıştır. Elbette bizimki gazeteci tecessüsü idi ama aynı zamanda haksızlığa karşı dirence şuuraltı destekti.