Şeyhim ver elini öpeyim!

Tarikatlar ve cemaatler hep varolagelmişlerdir. En küçük birimiyle klanlaşma (Gökalp'ın deyişiyle semiyeleşme), ister istemez taraftarlığı, ister istemez klanlar arası rekabeti ve ister istemez asıl gayeden sapmayı getirir. Kaç defa yazdım... Cahiliye Devri aşiret tabuları İslâmla yıkılmış ve herkes eşitlenmiştir. Herkes bir inanç etrafında, bir hedef etrafında toplanmıştır. Elbette aşiretler vardır, var olacaktır. Klanı, aşireti silip atmak tek düze getirmek, "asabiyet"i yok saymaktır ki, bu Kur'ân ahkâmına aykırıdır. Olmaması gereken dinden sapmadır... Olmaması gereken kardeşlik, yoldaşlık hukukunun çiğnenmesidir.

Türkiye'de kaç cemaat-tarikatın olduğunu bilmek imkânsızdır. Din adına iki kelâm eden, iki okuyup üfleyen kendisine mürit topluyor. Bu cemaat ve tarikatların birbiriyle dayanıştığını, yardımlaştığını ve hatta mesken tuttukları camilerinde, birbirinin ardında namaz kıldığını gördünüz mü, duydunuz mu?

İtirazım "sapma"yadır. Yoksa tarikat da gerekli, cemaat de... Asıl hedef i'lâ-yı kelimetullahsa ne diyebiliriz?

Bir cemaatin başımıza ne iş aştığını gördük. Ve daha ne iş açacağı meçhul. Başımıza iş açan tehlikesi hâlâ geçmemiş cemaat örneği ortadayken, tarikatlar ve cemaatler meselesi üzerine gitmemek gaflet mi desem, dinden sapma mı desem, dini kendi çıkarları için kullanma mı desem, siyasî destek için yalana dolana, klanlaşmaya ortak olma mı desem, bilemiyorum.

Bana gelen bir e-posta bir Anadolu şehrinde tarikatların ne gibi gayriislâmî faaliyetler içinde olduğunu ortaya koyuyor. (Bu e-postayı sonra vereceğim.)

Tarikatların-cemaatlerin reklam yüzü Cübbeli'miz ne diyor: