Kısmak ile sıkmanın farkına giriş

Kısmak” kelimesinin “kısa” ile aynı kökten olduğunu biliyoruz. Kısmanın sonundaki “s” harfini kaldırıp yerine başka sesli harfler koyalım: Kıyma, kıpırdama, kımıldama, kıvranma, kıvırma, kıkırdama, kıkırdak, kış ve kışkırtma, kıç, kıt, kın, kıl, kırma, kıvırma, kız ve kızma… Bu kelimelerin “kı-” kökü ile irtibatlı olduğunu düşünmek mümkün. Kıvırmak ile kıkırdak’ın ilişkisini ve farklılığını kırmak fiilini de hesaba katarak görebiliriz. Bunu ve diğer saydığım kelimelerin arasındaki ilişki ve mana geçişlerini görmek için Kökses Teorisini bilmek de gerekmiyor. Bu “kı-” sesinden sonra gelen seslerin kelimeyi nerelere taşıdığını irdeledikten sonra (ki bunu başka bir yazımızda, Kıldan ince kılıçtan keskince bir kelime başlıklı yazımızda yapmıştık, şimdi buna girmeyeceğim. Kısmak kelimesi ile ilgili ikinci yoklamamızı Kökses Teorisine kulak vererek yani baştaki “k” sesini kaldırarak bakmaya devam etmenin faydaları olacaktır. Bakalım: “-ıs-” kökü ile karşılaşıyoruz. Baştan söyleyeyim ki Kökses Teorisini kabul etmeyenler, itiraz edenler, bilimsel bulmayanlar kelimeyi sadece sondaki sesleri kaldırarak irdelemekle meşguller. (Bilim ve bilimsellik meselesi ve bu kelimelerin neyin nesi olduğuna ilişkin etimolojik irdelemelerimizi görmek, okumak için link verebilirim ama ikide bir kendi yazımın linkini veriyor duruma düşmemek için internetinizin arama motoruna bilim asım gültekin karar yazınız, bakınız, ilgili yazılarım çıkacaktır. Fakat bilimi körü körüne seviyorsanız sakın bakmayın! Demedi demeyin!!!)  Bir de şu iki tarz sapkın köken yoklayıcılar var.