‘O’ uzakta ‘bu’ ise yakında!

Bulmak kelimesine geçelim. Bulmak ile olmak arasındaki irtibatı sağlıklı kurabilirsek bulmak kelimesi kendisini bize daha güzel açabilir. Aradığımız bir şey var ve diyelim ki onu bulamıyoruz. Olduğunu biliyoruz ama bulamıyoruz. “Ben” ile o nesnenin veya kişinin buluşması, birleşmesi halinde (buluşmak, birleşmek derken kelimelerin “b” ile başladığını görüyorsunuz değil mi?) ağzımızdan çıkacak söz şu: bu o! Belki de aslı şöyle: b-o!  “O” uzakta. “Bu” ise yakında. Bu kelimesinin açılımı “bu o” demek. “Bu o” ile sizi boğmayayım. Boğmak nasıl bir kelimedir? Ben ile irtibatı nedir? Boğmayı nasıl açıklayacağım, gel de işin içinden çık şimdi ey Asım. Boğmaya bilahare geçeyim, şimdi yine “b” sesi ile başlayan kelimelerden “batma” ile “banma”nın irtibatını ve farkını bir yoklayayım: Ekmeği yemeğe batırdığımızı düşünüyoruz.