Uğur kimi ‘kut sahibi’ yapar kimi uğru?

Kutlu kelimesini irdelerken Dil Evi Etimoloji Topluluğumuzdan Volkan Yahşi’nin çeşitli mecralarda kelimeyi tartışmaya açması ve Ankara’da ODTÜ Türkçe Topluluğundan Muzaffer Tekin ve Burak Karanarlık’ın arkadaşları ile Dede Korkut Okumaları yapmaya başlamaları ile Korkut kelimesinin ikinci hecesindeki  “kut” sesinin kut kökü ile irtibatı olup olmadığını yoklamaları bana bazı ses meselelerini düşündürttü ister istemez. Korkut kelimesini “kor” ve “kut” olarak anlamak yani Kutlu Ateş gibi bir mana ile anlamak çok uygun görünmüyor. “Kor” kelimesi zira eski yüzyıllara ait Türkçe yazılı eserlerin taranması ile oluşturulan Tarama Sözlüğünde kor ateş derken kullandığımız manada görünmüyor. Farsça mıdır, emin değiliz diyor Etimoloji Sözlüklerimiz. “Köz” ve “koz” ile alakalı olabilir diyor Tuncer Gülensoy, Hasan Eren. “R” “z” değişmesinden bahsediyorlar. Koymak anlamında kullandığımız “komak” kelimesine “r” sesinin gelmesi ile kor, koyar gibi bir anlam oluşmuş olabilir mi denilebilir. Biz “Korkut”taki “kor”da hangi anlamın bulunduğunu yoklamaktan ziyade “kut” eki ile ilgili yoklamalarımıza devam edelim. Kut kelimesine yücelik ve saadet manalarının yanısıra verildiğini gördüğümüz bir mana daha var: uğur, baht, talih. Uğur kelimesini kavramaya çalışmak çok zor görünmüyor.