Hayata dokunmak!

Günlerden Pazar, 09.12.2017 . Ayık Yaşamda Buluşalım Derneği'nin misafiriyim. Karşımda yaşama sevincini yeniden yakalamış pırlanta gibi gençler.

Bu gençler gibi aynı yoldan geçmiş, baba yerine koydukları vefakar ve dertli Yavuz bey ve yardımcısı sevimli, tatlı dilli, güler yüzlü Seyyide hanım.

Anne ve babalar ve bu alandaki boşluğu görüp “acaba ben ne yapabilirim?” diye merak edip gelmiş olan gönüllü kardeşler…

Ciltlerce kitap okunsa bu kadar bilginin alınamayacağı nadide bir ortam. Birbirinden acı hikayeleri olup paylaşmak için can atan, bağımlılığının farkında, ortak hayat hikayeleri olan değerli gençler…

Yavuz Tufan Koçak hayatımda gördüğüm ender insanlardan biri. Acaba onu bu kadar ender kılan sebep ne olabilirdi?

Hayatın içindeki zararlı maddeler kendisine fena dokunmuş, daha doğrusu bu dokunuşa müsaade etmiş, her dibe vuruşu ile imtihanı ağırlaşmış, her çabalamasında batmış lakin bir şekilde kurtulma yolunu bulmuş, bu kurtuluşunu da başka kurtuluşlara vesile kılmaya adamış bir gönül insanı…