AK Kemalizm olur mu?

Birkaç gündür seyahatteydim. Gittim, geldim, bir de ne göreyim; bir hafta içinde memlekette herkes Kemalist olmuş!
Aslında Doğu Perinçek birkaç hafta önce “Erdoğan İslami Kemalist oldu” dediğinde uyanmamız lazımdı. Doğruymuş. Bu yıl iktidar partisinin önde gelen isimleri
10 Kasım’da “Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün anısının önünde saygıyla eğiliyorum” demekten bir hal oldu.
İnandırıcı mı? Hayır. Ama ne yapalım? “Valla ben Kemalist oldum” diyen adama “Hayır asla değilsin” diyecek halimiz yok. Buna da şükür deyip geçelim!
Ama kuşkusuz Mustafa Kemal Atatürk’ün gerçek anlamda siyasi ve kişisel düzlemde sembolize ettiği, iktidar partisinin anladığından bambaşka.
Kemalizm ya da Atatürkçülük’ün ne olduğuna dair büyük bir külliyat var ki burada buna girmeyeceğim. Cumhuriyetin kuruluş aşamasında ne oldu, ne olmadı tartışmasını tarihçilere bırakıyorum. Ancak bugün Atatürk’ün önemi, “çağdaş yaşam” diye adlandırılan seküler hayatı mümkün kılmış ve ideolojik olarak savunmuş olması. Toplum Atatürk deyince bunu anlıyor. Söz ettiğim, modern, seküler, özgür yaşayan kadın ve erkeklerin olduğu Batılı bir toplum.
Şimdi Allah aşkına iktidar 14 yıldır bunun için mi yoksa muhafazakâr tabanda güç konsolidasyonu için mi çabaladı? Herhalde cevabı açık.
Tahminim iktidar partisinin neo-Kemalist kimliğe bu kadar hevesli olmasının asıl nedenlerinden biri, Atatürk etrafındaki kişilik kültüne özenmesi ve bunda Erdoğan’la bir paralel kurma çabası.
İkinci önemli neden de, Kemalizmi sadece “devletçilik” olarak algılaması ve “devleti dönüştürme” niyetiyle yola çıkan Adale...