Karanlık bir ufuk turu

Tarihi bir dönemden geçtiğimiz, Birinci Dünya Savaşı arifesindeki dünya konjonktürüne benzeyen bir sürecin içinde olduğumuz, son dönemde sık sık yazılıyor. 
Ben de buna inananlardanım. Dünya savaşı olmasa bile, her şeyin güllük gülistanlık gitmeyeceği, şu ya da bu biçimde bizim kuşağın da bir cins global savaşa tanık olacağını düşünenlerdenim. 
Neden? Gelin hızlı bir dünya turuna çıkalım. 
Asya’da yükselen ve silahlanan bir Çin ve Hindistan var. Rusya, Soğuk Savaş parametrelerine geri döndü ve artık Ortadoğu’da da söz sahibi olmak istiyor. Kuzey Kore, serseri mayın. Keza Donald Trump da öyle. ABD’nin ekonomik gücü zayıflarken beraberinde Avrupa’yla ilişkileri ve “Batı değerler sistemi” denilen açık toplum demokrasisini koruma iştahı da azalıyor. Ortadoğu’da bir asır önce Sykes Picot anlaşmasıyla çizilen ulusal sınırlar buharlaştı; yerine yeni dinamik olarak ulus-devlet sınırlarını tanımayan mezhepsel geçişkenlik ve yükselen bir Kürt varlığı var. Kürtler, hem Irak, hem Suriye’de de yükseliyor ve Ankara, bu yükselişin hamisi olmak yerine kendini buna karşıt konumlandırarak Türkiye’yi uzun soluklu ve baş ağrıtıcı bir angajmana hazırlıyor. 
Daha henüz gelir eşitsizliği, radikal İslamcılık, IŞİD, Latin Amerika, Afrika’nın sorunları ve tüm dünyada diktatörlerin yükselişinin getirdiği ‘istikrarsızlık’ dalgasına değinmedim bile... 
Hal böyleyken, mevcut global konjonktürden fazla istikrar beklememek lazım... 
Yine de tarihin içinden geçerken, tarih okuması yapmak kolay değil. Sadece büyük trendleri okuyabiliyoruz; fakat o trendler de hızlı evriliyor. Beş yıl sonramuhtemelen IŞİD olmayacak; o zaman da şu anda adını bile bilmediğimiz bir başka örgüt ya da bir başka tehditten söz ediyor olacağız.