Rusya ile dostluk...

Geçenlerde bir okurum, yazılarımı kaçırmadığını ancak dış politika yazılarıyla pek ilgilenmediğini söyledi. “Tamam daha az dış politika yazacağım” demiş bulundum.
Gel gör ki, bu memlekette mümkün değil! Büyük bir deprem kuşağının içinden geçiyoruz. Dünya yeniden şekillendiriliyor. ABD Suriye’den çıkar mı? Türkiye Batı’dan kopup Rusya safına geçecek mi? Yeni başlayan Soğuk Savaş nasıl olacak?
Bütün bunlar, hepimizin kaderini etkileyecek sorular.
Bu hafta yine birbiri ardına önemli gelişmeler vardı. En önemlisi, tarihi (ve tarihte görülmemiş) bir yakınlaşma içinde olan Rusya ve Türkiye’nin, Vladimir Putin ve Tayyip Erdoğan’ın Beştepe’den barkovizyon olarak katılımıyla Akkuyu nükleer santralının temeli atmasıydı. Hemen ardından Astana süreci çerçevesinde Ankara’da İran, Rusya ve Türkiye devlet başkanları bir arada önemli bir “fotoğraf verdi.”
Haftasonu Washington’da Donald Trump’ “Suriye’den çok yakında çekileceğiz” demiş bulunmuştu. Bir önceki yazımda Trump böyle dese dahi ABD’nin bugünden yarına Suriye’den kolay kolay çekilemeyeceğini, Suriye Demokratik Güçleri (SDG) ile ilişkisini bitirmesinin de şu an için düşük olasılık olduğunu yazmıştım.
Zaten ABD’nin çekileceği varsa da Ankara’dan gelen o üçlü fotoğraf karesine bakıp, bir kere daha düşünmüştür. Daha yazının mürekkebi kurumadan, gazetelerde Münbiç’e yeni ABD sevkıyatı yapıldığı haberi geldi. Buna eşzamanlı olarak da Hürriyet gazetesinin birinci sayfasında ABD’nin bir silah deposunu İncirlik üssünden başka bir yere taşıdığı haberi vardı.
Peki ne oluyor? Ne yani kaşla göz arasında NATO ittifakından çıkıp Rusya’nın yanında mı yer alacağız?
Bizim Dışişleri Bakanlığı’...