DİHA diye bir haber ajansı

DİHA, Dicle Haber Ajansı’nın kısaltması.
Duymuşluğunuz var mı bilmiyorum. Sanmıyorum da. Daha çok gazetelerin, televizyonlarının haber merkezlerindekiler tanır, bilir.
AKP medyasında ondan söz edilirken hemen her zaman “PKK’ye yakın bir haber ajansı olan” parantezi açılır. Sanırım bu niteleme, DİHA’nın sunduğu haberlerde Kürt halkına ve Kürt illerinde olup bitenlere ilişkin olanların belirgin bir ağırlık taşımasındandır.
Haber ajanslarında çalışan haberciler bizim mesleğin adsız kahramanlarıdır. Haberleri kullanılsa bile haberi üreten habercinin adından pek söz edilmez. Oysa DİHA habercilerinden bugünlerde pek sık söz ediliyor.
Bizim meslekte “Gazetecinin kendisi haber olduysa orada bir yanlışlık vardır” diye bir ilke vardır. Kendini haberin önüne çıkaran gazetecileri frenlemek için benimsenmiş bir ilkedir.
Ancak DİHA habercilerinin son dönemde adlarının sık sık duyulmasında kusurları yok. Onlar yine mesleğin adsız kahramanları olarak çalıştılar. Gel gör ki yaptıkları haberler, gün ışığına çıkardıkları gerçekler AKP iktidarının ve onunla özdeşleşmiş polis ve asker şeflerin, kimi savcı ve yargıçların hoşuna gitmedi. Hem de hiç gitmedi. Polis ya da jandarma gözaltına aldı, savcı soruşturma açtı, yargıç da tutukladı.
Kuşkusuz, “Haber yaptığı, anayasada yer alan halkın haber alma hakkını gerçekleştirdiği için tutuklanmasına” diye hüküm kesilemeyeceğine göre “Örgüt üyeliği ya da örgüt propagandası yaptığı için” denilerek tutuklandılar.
Bir değil, iki değil, üç, beş değil tam 13 DİHA habercisi bugün demir parmaklıklar ardında. Tutuklandılar ve ne zaman yargıç karşısına çıkacakları bile henüz belli değil.
Şu genç gazetecilerin adlarını bir yere not edin: Nuri Akman, Nedim Oruç, Nazım Daşdan, Feyyaz İmrak, Mazlum Doğan, Ziya Ataman, Muhammed Doğru, Mehmet Hakkı Yılmaz, Abdülkadir Turay, Meltem Oktay, Bilal Güldem, Şermin Soydan, Nedim Türfent.
Hepsini ayrı ayrı yazamam, yerim yok.