Güneş elbet doğuyor. Ama nerede?

12 Mart 1971 faşizminin hapishanelerinden beri kulağımdan gitmeyen bir türküdür:
“...Hapishanelere güneş doğmuyor...”
12 Mart hapishanelerinde bu türkü durmadan çalınırdı. İstanbul Maltepe Askeri Hapishanesi’nde volta atarken bir ara Cihan Alptekin kederle gülümsedi:
-Kazetecum, ha bu türkü yanlıştur da. Aslında güneş doğuyor ama bize görünmüyor...
Doğru. Güneş hep doğuyor.
Bırakın hücrelerini, daracık havalandırmalarının bile önü dört-beş metrelik duvarla kapatılmış Silivri mapusdamında mesela Osman Kavala arkadaşım, mesela Celalettin Can arkadaşım, mesela adlarını saymaya kalksam buraya sığmayacak tutuklular, hükümlüler içinse güneş doğuyor ama onlara görünmüyor.
26 yaşında, üçü çocuk, biri bebek dört çocuk annesi, Mardin’in Ömerli ilçesi DBP eşbaşkanı Esma Yılmaz’ın tutuklu olarak kaldığı Hilvan T Tipi Hapishanesi’nde de güneş elbette doğuyor. Ama Esma Yılmaz’a görünmüyor. Esma Yılmaz’ın 10 kişilik bir koğuşta ikisi bebek, biri çocuk birlikte yattığı 28’i kadın 31 “mahpusane” arkadaşına da güneş gülümseyen yüzünü göstermiyor. Esma Yılmaz, ağır astım hastası on aylık bebeği için zor bela da olsa hastaneye sevk edildiğinde yol boyu güneşi görüyor mudur?
Bilmiyorum.
Ya 19 (yazıyla on dokuz) aydır yargıç karşısına çıkarılmadan, neyle suçlanacağı kendisine bildirilmeden Urfa Cezaevi’nde, 10 kişilik koğuşta en büyüğü 3 yaşında üç bebek ve 28 kadınla birlikte yatan Sibel Sütpak’a acaba her gün doğan güneş gülümseyen yüzünü gösteriyor mudur?
Sanmıyorum.
Sema Sütpak, Urfa Büyükşehir Belediyes...