HDP’nin bir geleceği olacak mı?

Tırmık’ta Kürt siyasal hareketi üstüne üç gündür bir tartışma yürütülmeye çalışılıyor. Pehlivan tefrikasına dönmemesi için bugün noktalayalım. Ama bilelim ki gerek bu köşede, gerek bu gazetenin öteki köşelerinde, gerek medyada bu sorun üstüne daha çok yazılacak, çizilecek, tartışılacak. 
Bu doğal. Bu zorunlu. 
En azgın Türk ve Kürt milliyetçileri bile kabul etseler gerek, Kürt sorunu Türkiye’nin en yakıcı sorunu. Sadece doğuda ve batıda patlayan bombalar; sadece binlerce ve binlerce gencecik yurttaşımızı yitirdiğimiz; sadece Güneydoğu’da kent ve kasabaların 2. Dünya Savaşı’nın bittiği günlerdeki Varşova, Berlin, Essen, Frankfurt kentlerini gölgede bırakan yıkımı yüzünden değil. 
Kürt sorunu vahşi ve acımasız bir iç savaşa evriliyor. Bunu görmemek, gelişmelerin adını böyle koymamak gerçeği değiştirmeyecek. Marifet bunun sorumlusunun kim olduğuna ilişkin yazılar döktürmek, demeçler sıralamak, eskilerin deyimiyle “ahkâm kesmek” değil; bu gelişmenin rotasını yeniden ve kalıcı olabilecek bir barışadönüştürmenin yolunu, yöntemini bulmak. Gitgide azgınlaşan milliyetçi-ırkçı tırmanışı köreltmek; “ortak vatan” bilincinde buluşulacak bir siyasal ortamın koşullarını yaratmak. 
Üst paragrafta sıralananları herhangi birimiz de sıralayabiliriz. Ama bunun nasıl sağlanabileceği konusunda herkesin “Hah, evet işte bu” diyebileceği bir çözüm önerisi geliştirmek bugünkü koşullarda ölü gözünden yaş beklemekten farksız. 
AKP elebaşısı iktidarda kalabilmenin yolunu barışı sağlamakta değil, MHP ve CHP’de yuvalanmış Türk milliyetçilerinin etkileyebildiği seçmen oylarını kendine çekerek militarizm destekli bir “sandık zaferi” kazanmakta buldu. 
Kabul edin ki bu hesap tutabilir. Ama bu, bu hesabın suç sınırını aşmış kanlı bir hesap olduğu gerçeğini değiştirmez.