Leyla Halid’den Ahed Tamimi’ye...

“Özgürlük esmer yüzünde bir gamzedir onun...”
Kaç kez yazdığımı, kaç kez aktardığımı artık hatırlamıyorum. Yeni Ortam’da, Politika’da, Günaydın’ın Ayrıntılı Haber’inde, T24’te, Cumhuriyet’te bu dizeyi (cümleyi değil dizeyi; şiir cümlesini) kim bilir kaç kez aktardım.
Bugün yine...

***

1969 Ağustosu’nun boğucu sıcağında tanıdık onu. Adı Leyla Halid’di. Dünyanın kör ve sağır kaldığı Filistin halkının tragedyasını sağır kulaklara duyurdu, kör gözlere gösterdi.
Roma’dan kalkan Amerikan TWA yolcu uçağını kendi gibi FKÖ gerillası Selim’le birlikte havada ele geçirdi. Rotayı değiştirtti. Doğduğu Filistin kenti Hayfa üstünde uçurtup Şam’a indirtti. Kimseyi öldürmedi. Yolcular boşaltıldı ve koca Boing patlatılıp havaya uçuruldu.
Filistin sorununu kör ve sağır dünyanın suratında bir tokat gibi patlattı. Adı Leyla Halid’di.
Meslek büyüğüm İlhan Selçuk sıcağı sıcağına yazdı:
“Özgürlük esmer yüzünde bir gamzedir onun...”

O dizeleri hiç unutmadım. Fırsat buldukça, bazen bulmadıkça hep aktardım, okurlarla paylaştım; okurlara onu hatırlattım.
Bunu çok yaptım. Sonunda İlhan Selçuk dayanamadı:
- Ulan o cümleyi ben bile unuttum, sen nasıl hatırlıyorsun?
Omuz silktim:
- Ben hiç unutmadım ki hatırlayayım abi... Ha, bir de o cümle değildir, dizedir...

***