Merkel Teyze ile Gabriel Amca...

İyi oldu. Deniz Yücel özgürlüğüne kavuştu.
İyi de yüce yargı erkimizin tutuklu yargılanmalarına hükmettiği daha pekçok Deniz Yücel var. Üstelik otomatiğe bağlanmış bir “tutuklu yargılama” bu.
Ezberledik. “Dosyadaki delil durumu, sanıkların delilleri karatma ihtimalinin var oluşu, kaçma tehlikesi....” diye başlayan kalıp bir cümle var. Duruşma savcıları bu cümleleri ezberlemiş; her duruşmanın sonunda verdikleri “ara mütalaa”da tekrarlıyorlar.
Bir sanık, bir avukat kalkıp “Ey duruşma savcısı, şu dosyada var olduğunu iddia ettiğin tutuklanmaya neden olacak delilleri bir sayıp döksene... Ey duruşma savcısı, delil diye dosyaya koydukların yazılmış, çizilmiş, yayımlanmış yazılar, görüşler falan filan. Tutukluluğu kalktığı takdirde hangi sanık, hangi delilleri ne yaparak ve nasıl karartabilir, bir anlatsan da anlasak... Ey duruşma savcısı, kaçma tehlikesi bulunduğundan demektesin, bu bilgiyi nereden çıkardın, bize de söylesen de bilsek” dediğinde sanığın da, avukatın da karşısında yıkılmaz bir suskunluk duvarı yükseliyor...
Oysa o savcı da, savcının söylediklerini ciddiyle alıp “Tutukluluk halinin devamına...” diye başlayan bir ara karar dillendiren yargıçlar da hukuk fakültesinin ilk sınıflarında şu evrensel hukuk ilkesini okudular:
Müddei iddiasını ispat ile mükelleftir...
Genç kuşaklar için arı dilde söylersek: İddia sahibi iddiasını kanıtlamakla yükümlüdür...
Tamam yükümlü ama diliyle söylemese bile fiiliyle “Yükümlüğümü yerine getirmiyorum işte. Var mı bir diyeceğin” diye efelenen bir savcı ve onun isteklerini makul ve münasip bulan bir yargıçlar kurulu karşısında sanık ya da sanıklar ne yapabilir?
Sakın k...