Okunmazsa okunmasın

Gazete içi sohbetlerden özet bir aktarma: 
“Abi elbette içerdeki arkadaşlarımıza sonuna kadar sahip çıkacağız. Ama okonuya fazla mı yer veriyoruz? Sanki okunmuyor gibi bir his var içimde... Yok yav mesele o değil, o kadar çok tutuklama, kanunsuzluk, gözaltı, hapis var ki okur bıktı abi, bıktı. Bak dün sabah kahvaltıda karım dedi ki... Bıkmadı oğlum, bıkılır mı? Ama belki kanıksadı, sanki bunca zulüm, bunca kanunsuzluk,bunca adaletsizlik doğalmış, hani diyorlar ya normal hayatın akışıymış gibigelmeye başladı insanlara... Haklısın, mesela son akademisyen kıyımının ilk günlerini hatırlayın. Her yer çalkalanmıştı. Peki şimdi nasıl; duyan gören var mı?..” 
Rastgele bir seçme yaptım. Kimileri aklımda kalan “aşağı yukarı” cümlelerdi. Ama aktardıklarımdan anlaşılıyor. Bir ilgi zayıflaması, bir kanıksama var gibi... 
Google verilerinde de bunu gözleyebiliyoruz. Bu konuya eğilen köşe yazıları ya da haberlerle ilişkin sayısal veriler bu ilgi zayıflamasını doğruluyor. 
Yukarıdaki sohbetlerden birinde, içi kararmış genç arkadaşlarıma dayanamadım bir fıkra anlattım. Size de anlatacağım: 
Adam yoksulmuş. Falcıya gitmiş, “Şu benim geleceğimi bir oku bakalım” demiş. Falcı sihirli küresine gözlerini dikmiş, bakmış, bakmış, sonra adama dönmüş: 
- Sen, demiş, gelecek günlerde çok derin bir yoksulluğun içine düşeceksin. 
Adam şaşkın, itiraz etmiş: 
- Yav ben zaten yoksulum. Hem de çok yoksulum... 
Falcı umursamamış: 
- Evet ama demiş, yoksulluğun daha da artarak bir süre daha devam edecek. 
Adamcağız “bir süre” sözünden umutlanmış; gözleri parlayıp sormuş: 
- Peki, sonra ? Sonra ne olacak? 
Falcı omuz silkmiş: