Sırf klavye ile ‘hayır’ çıkmaz

Başlık düzgün bir Türkçe değil, biliyorum. Ama sanırım ve umarım derdimi anlatabiliyor... 
Önümüz referandum. Meclis’te MHP’den bir son dakika golü beklentisinin ciddiye alınacak bir yanı yok. OHAL koşullarında bir “Anayasa değişikliği referandumu” yaşayacağımız hemen hemen kesin. 
AKP elebaşılarının kimileri satır arasında, kimileri harbiden referandumun 2 ya da 16 Nisan’da yapılacağını “müjdelemekteler”. Uzatılan OHAL ise yeniden uzatılmayacak bile olsa 19 Nisan’da bitecek. 
Yani referandum çok demokratik(!), daha da çok özgürlük(!) koşullarında geçecek.
Üstelik sanırım fark etmeyen yok, bu ne 12 Eylül Anayasası’nın oylandığı güne, ne 2010’daki hepimizi bölen, “Yetmez ama evet... Yeter ama evet... Yetse de yetmese de hayır... Beni ilgilendirmez boykot” itiş kakışı altında geçen referandum günlerinden farklı, çok çok farklı. 
Bu kez AKP iktidarı filan değil, bu ülkenin bugünü ve çok daha önemlisi yarını oylanacak. Çocuklarımızın, torunlarımızın bilime güvenen, soran, sorgulayan kendi cevaplarını kendi üretebilen aydınlık bir bilinçle mi donanacakları, yoksa ortaçağ karanlığından da beter bir zifiri karanlığın içine mi düşecekleri oylanacak.
Benim oyum belli, senin oyun belli, bizim oyumuz belli.
Ama besbelli ki bu yetmeyecek. Yüzde 30’luk kemik AKP oylarının dışında kalan kitleleri etkilemek, AKP-MHP anayasasının onların ve çocuklarının ve torunlarının yaşamına getireceklerini anlatabilmek, ikna etmek, sandığa duru bir bilinç ve kesin bir kararla gitmelerini sağlamak gerek ve bu “gerek” pek zor...