Suikastçı Can’a, mahkeme Erdoğan’a

Başlıktaki yarım kalmış cümleyi nasıl tamamladınız?..
Merak ediyorsanız yazının sonunu bekleyin...
Suikastçıyla ilgili söylenecek söz kalmadı. Kör nişancıydı da iki metreden Can’a isabet mi ettiremedi, yoksa onu oraya yollayan amirleri (mesela Sedat Peker nam silahşör, mesela Abdurrahman Dilipak nam gazeteci-silahşör, mesela... (Üç noktadan sonrasını siz tamamlayın; ben korkarım), evet amirleri “Vurma, şimdilik korkut” mu demişlerdi bilemem. Umarım polisteki sorgucular sorunun cevabını bulurlar ve onlara izin verilirse bizlere de açıklarlar.
Gelelim mahkemenin kararına.
AVM benzeri Çağlayan Adliye Sarayı’nın yeşilden nasipsiz, betondan ibaret avlusunda patlayan iki el silah sesi 14. Ağır Ceza Mahkemesi’nin kararını adeta gölgeledi.
Oysa o karar silah sesinden daha önemliydi. Öyle ya silah çekene karşı bizim Dilek Dündar diye bir arkadaşımız var. Panter gibi sıçrar, azman birine benzeyen herifi anında “etkisiz hale” getirir.
Ama koskoca ağır ceza mahkemesine Dilek kardeşim ne yapsın?
Mahkeme karar verdi:
Casusluk suçlamasından beraat.
Böylece Can ve Erdem arkadaşlarımız elde ettikleri “gizli bilgileri” gazetede yayımladıkları için “dünyanın en acemi casusları” yaftasından kurtuldular. Yazık. Ne güzel dalga geçecektik.
Mahkeme karar verdi:
Darbe girişimi suçlamasından beraat.
Hayret, oysa ben Can Dündar ve Erdem Gül’ün AKP iktidarının yıkılmasından yana olduklarını sanıyordum. Koskoca ağır ceza mahkemesinden daha iyi bilecek değilim ya, demek bizimkiler bunu darbe yoluyla yapmayacaklarmış.
Mahkeme karar verdi:
Terör örgütü üyesi ya da destekçisi olma suçundan bu aşamada hüküm kurulamaz.