Biz bu ülkede kadınları incittik lanetimizin nedeni bu!

Bugün çok özel bir yazarla huzurunuzdayım.

İsmail Güzelsoy. Yine nefis bir roman yazmış. Koşun alın: “Hatırla” Pişman olmayacaksınız.

Gerçek edebiyat. Benim onun romanlarıyla kurduğum ilişki aşk. Elimden bırakamıyorum. Hastası oluyorum. Şimdi ne olacak diye merak ediyorum.

Romandan çıkıp bana geçen duyguya bayılıyorum. Kurduğu cümlelere, seçtiği kelimelere de. Müziği var cümlelerin, matematiği de. Çok özel bir roman Hatırla.

Mumbai - İstanbul arası gökyüzünde bitti. Sevdim çok, kendime saklayamadım, sizinle de paylaşmak istedim...

- İsmail Güzelsoy... Soyunuz güzel mi gerçekten? Bu soyadın bir hikâyesi var mı, yoksa tesadüfen mi?
- Soyadı kanunu çıktığında, nüfus memuru dedemlerin kapısını çalmış ve bir süre hiçbir şey söylemeden karşısında dikilen insanlara bakmış. Dedem nasıl bir soyadı seçmiş bilmiyorum ama memur, “Siz ne güzel insanlarsınız böyle?” demiş ve soyadımızı yazmış deftere...

- Harikaymış! Bir hikâyesi olamasaydı da siz, bir hikâye yazabilir misiniz?
- Belki de yazmışımdır bile! İyi bir hikâyenin gerçek olmasına ihtiyacımız yoktur. İyi bir hikâye uydurmaysa, biz o uydurma olmayı isteyecek kadar bağlanırız ona. Gerçek olmak bizi çok mu mutlu etti sanki?

- Ölmüşsünüz... Öteki dünyada size soruyorlar: “Sen ne iş yaptın İsmail? İşe yaradın mı?” Ne cevap verirsiniz?
- Ayşe Arman’ın sorularını cevapladım. “Baştan söylesene be adam!” diye doğrudan cehenneme... Tamam, ciddi olacağım. Bence biz, başkalarına acı vermeden yaşayabildiysek, omzumuza da iki damla gözyaşı damladıysa, tamamdır. Kuş mu konduracağız dünyaya?

BİR NEFİS ROMAN DAHA