Engelli kedi-köpeklerin meleği

Adı Zühal Kadıoğlu.

1970 Varna doğumlu. ODTÜ’de ekonomi okuyor, ardından Marmara Üniversitesi’nde yüksek lisans yapıyor. Hepimiz gibi bir işi var. Ama hepimizden farklı olarak, bence o çok ulvi bir iş yapıyor. Gelirini engelli, felçli, hasta, ölüme terk edilmiş, “Uyutalım. Umut yok!” denen hayvanlar için harcıyor. Sırf onlar rahat etsin diye bir çiftlik kiralamış. Encander Derneği’nin (adı bile güzel, gerçekten de en can dernek) kurucusu ve başkanı. ENCANDER Yaşam Merkezi’nde de yüzlerce felçli, engelli, kanserli, kedi ve köpeğe bakıyor. Bugüne kadar tedavisini üstlendiği 100’den fazla felçli hayvan iyileşmiş. Böyle insanlara, böyle kadınlara şapka çıkarıyorum. Yaşasın. Yaşasın. Yaşasın!!! Zühal Kadıoğlu’na ve Encander Yaşam Merkezi’ne destek olmak hepimizin görevi. Umudunu kaybetmiş hayvanlara yardım edebilmek boynumuzun borcu...

- Engelli, hasta, felçli ya da yaşlı hayvanlara yardım etme fikri nasıl ortaya çıktı?

Küçükken kendime söz vermiştim. Önce uzun yıllar sokak hayvanları için çalıştım. Ama zaman içinde gördüm ki, özellikle felçli, yaşlı ve tedavisi olmayan hastalıklara yakalanan sokak hayvanlarının gideceği yerler yok. Barınaklarda uyutuluyorlar. Öldürülüyorlar yani! Her canlının, bir şansı hak ettiği düşüncesiyle engelli hayvanlara odaklandım. Bir de çok büyülü bir şey. Böyle bir yola girince hayatımda mucizeler oldu...

- Nasıl yani?

2011’de ilk felçli hayvanımı aldığımda, babam ağır hasta ve yoğun bakımdaydı. Doktorlar, sahiplendiğim yavrunun yaşama imkânın olmadığını söyledi. Ben aldırmadım. Maddi zorluklar yaşıyordum. Yine de aldırmadım. Bütün şartlarımı zorlayıp onu veterinerlere götürdüm ve hep evimde baktım. Yüzme havuzu kurarak yürümesini sağladım. Sonra bir mucize oldu: Babam iyileşti. İş hayatımda yeni projeler gelişti. Bütün hayatım değişti. Bence hayatta yaptığınız kötülükler de, iyilikler de karşılıksız kalmıyor...