'Gelin bu ülkeyi gıcır gıcır yapalım'

BAYRAMDA irili ufaklı beş Yunan adasına gitme fırsatım oldu.

Hep aynı şey oluyor.

Bir sürü duyguyu aynı anda yaşıyorum.

Beğenme, imrenme, özenme...

Galiba en çok da hayret!

O minicik adalardaki renk uyumu ve estetik duygusu beni hayrete düşürüyor!

Kırk kişinin yaşadığı bir köyde karşılaştığım bir dükkânın güzelliği beni şaşırtıyor. Kolay kolay rastlanamayacak kadar estetik.

Yalan yok, biraz da sinir oluyorum niye bizde yok diye... Bir de temiz.

İnsanların sadece evlerinin içi değil, önü de temiz. Kapılar, pencereler, bahçe duvarları boyalı, bakımlı. Sokaklarda çöp yok. Minicik numaralarla yaşadıkları mekânı, sokağı, meydanı nefis bir hale getirmişler.

Sadece parayla yapılan şeyler değil, içlerinden geldiği için yaptıkları küçük estetik müdahaleler...

Her yerini beton yığını hale getirmemişler, adanın, köyün, mahallenin kişiliğini korumuşlar.

Elbette bizim de fevkalade güzel doğal güzelliklerimiz, şahane sahillerimiz, kasabalarımız, köylerimiz var. Ama işte Selçuk Şirin Hoca’nın dediği gibi bizler temiziz, estetiğiz ama galiba daha çok kendi evlerimizin içiyle ilgiyiz...

Dışarısı bizi ilgilendirmiyor.

Selçuk Hoca ne diyor? “Bizim sorunumuz evimizin ötesinde olup biteni kendi derdimiz saymamakla başlıyor. Dağı, taşı devlete; sokağı, parkı belediyeye havale ediyoruz. Hal böyle olunca da evimizin dışındaki pisliği, dağınıklığı, başıbozukluğu kendimize dert etmiyoruz. Ortalığı pislik götürse de sorun benim değil deyip yüz çeviriyoruz!”

O, harika bir şey öneriyor. “Gelin bu ülkeyi tertemiz bir hale getirelim” diyor.

“Başarabiliriz” diyor.

“Çöp meselesini milli bir mesele olarak görelim” diyor.

“Her şeyi devletten, bele...