Gerçeği keşfetmenin şehvetini hiçbir şeye değişmem

Yılın gazetecisi ödülü ondan başkasına gidemezdi: Gülden Aydın. Bu röportajda, gazetecilik üzerine anlattıkları, benim için çılgın bir âşığın kulağıma fısıldayacaklarından çok daha heyecan verici. “İşte bu ya!” diyorsun, “Gazetecilik bu...” Dilerim, nice genç insanı da heyecanlandırsın anlattıkları ve bu ülke, nice şahane gazeteci gençler kazansın. Ama Gülden Aydın gibisi zor gelir. Onun kadar delisini, onun kadar mesleğe tutkuyla bağlısını görmedim. Savaş alanlarında, dağlarda tepelerde, Suriye’de, Afganistan’da, Irak’ta, IŞİD tünellerinde, hep en tehlikeli haberlerde ve hep kadınların yanında Gülden Aydın vardı. Anlatıcı, aktarıcı oydu. Müthiş gazetecidir. Vicdanlı, merhametli, hakkaniyetli ve iyi kalpli. Hep muhaliftir, hep mağdurun tarafını tutar. Bütün dünyayı da içine alacak büyük bir kalbi vardır. Ama kendi için bir şey istemez, isteyemez. Birkaç ay önce bir hastalığa yakalandı. Çok şükür ki tedaviye çok iyi yanıt veriyor. Morali de çok iyi. O, en zorlu haberleri bulup çıkaran, her şart altında mücadele eden savaşçı gazeteci, bunu da aşacaktır. Yine Sebati’yle o haberden bu habere koşacaktır. Bir an evvel iyileşmesi dileğiyle...

Gülden Aydın, Elele-Avon Kadın Ödülü’nü aldı. Fotoğraf: Emre Yunusoğlu

Veee işte, karşımda yılın gazetecisi duruyor: Gülden Aydın. Tanıdığım en nevi şahsına münhasır... En tutturuk... En cesur... En atak... En uçuk gazetecisin! Maceran nasıl başladı?

- Teşekkür ederim, beni mahcup ediyorsun. Nasıl mı başladı? Sanat dergilerinde şiir ve öykülerim yayımlanıyordu. Kocam, başka bir kadına âşık olmuştu. Boşandıktan sonra öğretmenlikten istifa edip ‘2000’e Doğru’ dergisinde muhabir oldum. Sonra gerisi geldi: Aktüel, Hürriyet, kısa bir dönem Akşam ve yine Hürriyet...

BİRKAÇ GÜN HABER YAPMASAM KURDEŞEN DÖKERİM

Gazetecilik nasıl bir tutku senin için?

- Hayatımın ta kendisi, yol demek, yolculuk demek. Masa başından azat olup, yeni öykülere yelken açmak demek. Gözlerden uzak, saklı gerçekleri keşfetmek demek. Birkaç gün haber yapmasam, haber çıkaramasam kurdeşen döküyorum! Gazete binası zindan oluyor, boğuluyorum. Ama haberin kokusunu aldığımda bingo! Sezgilerimin minik çıngıraklarının peşinde yollara düşüyorum. Bir kez daha sıradan bir insanın, olağanüstü hayatına tanık oluyorum. En çok da kadınların, kız çocuklarının... Anlatıcıyım, aktarıcıyım ben.