Hayat normale dönecek...
MUTLUYUZ.Sevinçliyiz.Bir felaket önlendi. Amaaaaa endişe duygusu bitmedi. Bundan sonra n’olacak, nasıl olacak, her şey nasıl şekillenecek? Bitmez tükenmez bir bekleme hali.Belirsizlik hali.O kadar çok olay yaşadık ki; ruhumuz...
MUTLUYUZ.Sevinçliyiz.Bir felaket önlendi.
Amaaaaa endişe duygusu bitmedi.
Bundan sonra n’olacak, nasıl olacak, her şey nasıl şekillenecek?
Bitmez tükenmez bir bekleme hali.Belirsizlik hali.O kadar çok olay yaşadık ki; ruhumuz, zihnimizin gördüğü, tanık olduğu olaylara yetişemiyor artık...
Geride kalıyor.Bir tarafta hayatını kaybeden siviller, linç edilen emir kulu askerler, tankların önünde ezilen arabalar, Meclis’e atılan bombalar, askerin askeri öldürmesi, kimin asker, kimin Fetullahçı olduğunun karışması...
“Adınıza, darbecilerin listesinde rastlandı, şu kadar para getirin” diyen dolandırıcılar... “Arama yapacağız” bahanesiyle eve girip her şeyi götüren hırsızlar...
Hâlâ halkı meydanlara çağıran davetler...
SIKIŞTIK KALDIK
Bu yüzden insanlarda gelişen, “Daha bitmedi mi bu iş?” duygusu... Güvensizlik, tedirginlik, belirsizlik, korku...
Güvenlik güçlerinin, insanların elinden telefonlarını alıp WhatsApp konuşmalarını kontrol etme gibi doğru olup olmadığı bilinemeyen söylentiler... “Sakın sokağa çıkmayın, şuralara, şuralara bombalar kondu” gibi 20 yerlik bir liste yayınlanması... “Toplu taşımaya binmeyin” lafları...
Söylenen her lafın, provokasyon olup olmadığını tartma çabasının yoruculuğu... Herkesin elinde telefon, “Yeni bir şey var mı?” diye bakması... İnsanı çok ama çok yıpratıyor.Ve hayatı feci halde zorlaştırıyor.
Akmaz hale geliyor.Hayat devam edemiyor ve normale dönemiyor.Normale dönmek isteyenlere de izin verilmiyor.Ciddi bir mahalle baskısı var.Ama zaten insanın içinden normale dönmek de gelmiyor.Sıkıştık kaldık.
BU DA GEÇECEK
Başbakan’ın, “Normale dönmemiz gerek!” demesine rağmen, bir türlü olmuyor... Bunun şimdilik çözümü de yok.Bilen varsa söylesin.Her şeyi okumak, izlemek, sular seller gibi içmek ve memleket hakkında komplo teorisi üretenleri dinlemek çözüm mü?
Yoksa kafayı kuma gömmek mi?İkisi de değil.Benim içimde, derinlerden şu cümle yükseliyor:“Bu da geçer yahu!”Evet, bazı şeyler değip, bazı şeyler delip geçiyor.Ama netice de geçiyor. Bu da geçecek, geçecek, geçecek... Ve her şey sonunda iyi olacak.