Hindistan'dan Namasteee :)

Bir yıl inletti beni."Ben istemiyorum, sen git!" dedi."Orada insanlar sokaklarda yatıyor" dedi."Ben Hindistan'da yaşamak istemiyorum" dedi."Hijyenik değil" dedi, "Pis" dedi, "Fareler var anne, gördük tren istasyonunda. Ya bir tanesi beni ısırırsa" dedi.
“Tamam, baba, senin sevdiğin adam, sen onun peşinden git. Ama beni de anla, benim bir hayatım var burada” dedi.“Hem orada arkadaşım yok” dedi.“Buradaki okulumu çok seviyorum” dedi. “Benim dansım var” dedi, “Jimnastiğim var” dedi, “Aktivitelerimden geri kalmak istemiyorum” dedi.“Mutsuz olurum” dedi, “Hep surat asarım!” dedi.Altın vuruşu da şöyle yaptı:“Ben zaten ergenim. İyi olmaz çevre değiştirmem. Bana inanmıyorsan pedagoğa filan sor ‘yapma’ diyecektir. ‘Bir yıllığına çocuğun düzenini bozmayın’ diyecektir!” dedi.Gerçekten de 11 yaşındaki küçük canavar haklı çıktı. Birkaç uzmana danıştım, “Bu yaşta, arkadaşlar, çevre, okul çok önemli. Bir yıl için çocuğa köklü bir değişim yaşatmaya değmez!” dediler.Bir tek ilkokulu okuduğu okulun, IICS’in müdürü, ki orası yabancı bir okul, müdürü de yabancı, heyecanla “Aaaaa harika bir fırsat! Mutlaka değerlendirin. Alya’yı bizim okuldan mezun edelim ama bir yıl Hindistan tecrübesi ona şahane gelecektir. Kişisel gelişimi için de, kendine güveni için de. Dünya vatandaşı olduğunu fark edecek, ‘Ben her yerinde yapabiliyorum!’ diyecek. Şiddetle tavsiye ederim. İlk günler hayatınızı zindan edecek, ‘Beni niye getirdiniz buraya?’ diyecek ama insanın güvenlik alanından çıkması iyidir. Değişim iyidir. Farklı kültürler iyidir. Müthiş zenginliktir!” dedi.A