Ölü yavrusunu kollarında tutması kadar, insana acı veren bir şey yok

Tüm Türkiye’nin seferber olmasına rağmen, akademisyen Umut Özkırımlı’nın küçük oğlu Lucca hayatını kaybetti...

Müthiş bir dayanışma örneğiydi. Bizim, iyi insanlar olduğumuzun kanıtıydı. Küçük bir meleği kurtarabilmek için hepimiz seferber olduk, İsveç’te akademisyen olan babası, Doçent Umut Özkırımlı’ya para yolladık. Çok kısa bir sürede 250 bin dolar toplandı. Ve nöroblastom kanserinin bütün yeni tedavileri küçük Lucca üzerinde denendi. Bu destekler sayesinde Lucca diğer vakalara göre iki yıl daha uzun yaşadı. Ama ne yazık ki temmuz ayında hayata veda etti. Bir anne-babanın yaşayabileceği, tartışmasız en büyük acı! Katıla katıla ağladığım bir röportaj oldu. Karşımda çok cesur, çok açıksözlü bir baba vardı. O da yaşadıklarını ağlayarak anlattı. Yine bizden destek istiyor ama bu sefer Lucca adına bir fon kurmak ve Türkiye’deki ‘nöroblastom çocuklar’ın tedavilerine yardımcı olabilmek için. Aynı zamanda belgesel çekip kitap da yazacak.
Bu röportaj Hürriyet’te devam edecek...

Fotoğraflar: Emre YUNUSOĞLU

Beş yaşındaki oğlunuz Lucca, nöroblastom kanseriydi. 2016’da, “Lucca’ya geleceğini geri vermemize yardım eder misiniz” diye bir kampanya başlattınız. Bütün Türkiye ağladı ve destek oldu. Yüzbinlerce dolar toplandı. Sonra neler oldu?

- Öncelikle Lucca’ya destek olan herkese teşekkür ederim. Tedavi masraflarının yüzde 80’ini Türkiye’den gelen bağışlar karşılıyordu. Bunun için ülkemin insanlarına müteşekkirim. 11 aylıkken, “Diş ağrısı var galiba” diye doktora götürdüğümüz minik oğlumuz, nöroblastom kanseri çıktı. Daha çok çocuklarda görülen bir kanser türü. Çok mücadele etti. Pek çok farklı ülkede, pek çok tedavi denendi. Minik savaşçımız tam 36 kez kemoterapi aldı. Ne yazık ki ne yaptıysak kurtaramadık. Geçen temmuz ayında, beş yaşında vefat etti...

* Çok çok üzücü. Yürek dayanmaz. Başınız sağ olsun...

- Teşekkür ederim. İsveç’te, Amerika’da, Danimarka’da, İspanya’da tedaviler uygulandı. Ama kanser hep geri geldi. “Gayet iyi gidiyoruz, yaşasın!” derken hep bir daha nüksetti...

* Bu süreçte hep beraber miydiniz?