Türkiye ağlıyor

TÜRKİYE çözülüyor. 

En kötüsü, Türkiye, birliğini kaybediyor.
Güneydoğu'da PKK'yla savaş sürüyor. Her gün gencecik askerler, polisler şehit oluyor. Yolların altına yerleştirilen ve ne zaman patlayacağı belli olmayan bombalar daha kaç gencin hayatına mal olacak bilinmiyor.
Acı acı üstüne. Haklı olarak herkes isyan içinde, öfke içinde. Ortalık toz duman. Ve öfkenin beslediği kutuplaşma had safhada. Hiç olmadığı kadar keskin.
Karşıt görüşte olanlar birbirlerinin gözünü oyacak durumda. İş zıvanadan çıkmış bir halde. Mantık kalmamış vaziyette. Toplumsal histeriyi de aştık. Kontrol edilemeyen bir öfke hâkim.
Sığ dahi denemeyecek görüşler ortalıkta dolaşıyor, genellikle tehdit halinde...
-Ya Erdoğancısın, ya defol git!
-Gezi'yi destekleyenlerdensen şehitlere üzülemezsin!
-HDP'ye oy verdiysen vatan hainisin!
HDP eşittir PKK diyecek bir zihniyet söz konusu. Onlara göre 6 milyon vatan haini var bu ülkede. Sosyal medyadaki tepkiler tımarhane gibi. Aslında ülke tımarhane gibi.
Şiddetin ne zaman, kime yöneleceği de belli değil. Herkes birbirine lanet okuyor; küfür, kıyamet, tehdit gırla. Ne isteniyorsa o gerçekleştiriliyor, hem de gözümüzün önünde. Spontane eylemler olmadığı o kadar belli ki.
Öfke, korku, tedirginlik, isyan... Hepsi birbirine karışmış durumda. Hayat da durmuş vaziyette. Ortada doğru dürüst bir hükümet yok, dolar almış başını gidiyor, devalüasyon üzerine devalüasyon yaşıyoruz...
Bir tarafta ekonomik zorluklar, bir tarafta siyasi belirsizlik, bir tarafta çatışmalar, bir tarafta seçim...
Hiç de parlak bir gidişat değil.
Şapkamızı önümüze koyup, yeniden birlik içinde geleceğe umutla bakan bir ülke haline gelebilmek için neler yapmamız gerektiğini düşünmeli ve o hedefe kilitlenmeliyiz.