Uyan Türkiye!

O bir mucize! Kelimenin tam anlamıyla.

Bu, Lobna'yla yaptığım dördüncü röportaj. İlkini kardeşiyle yaptım, Lobna komadaydı çünkü. Uyanıp uyanamayacağı bile belli değildi. Ama o bir şekilde hayata tutundu. İkinci röportaj hayatta kalmayı başarmış ama kelimeleri olmayan bir kadınlaydı.
Henüz konuşamayan bir çocuğun duygularını anlamaya çalışırsınız ya, işte öyle bir röportajdı. Barış onun dünyasını bize yansıtmıştı. Sonra yine gelişme kaydetti ve o beni aradı, "Ben buradayım konuşmak istiyorum" dedi. Buluştuk. Artık yavaş yavaş konuşabiliyordu, biraz zaman alıyordu kelimeleri arayıp bulması... Kendini tam olanak ifade edemiyordu.
Henüz konuşma terapilerine, ders almaya ihtiyacı vardı.
Ve maalesef bildiği dilleri konuşamıyordu.
Okuyamıyordu, yazamıyordu. Ama savaşçıydı, vazgeçmeye niyetli değildi. Aradan geçen zaman içinde, bu 36 yaşındaki genç kadın, kendini yeniden yarattı. Barış'la evlendiler.
Almanya-Danimarka arası mekik dokuyor. Ve Gezi'den iki yıl sonra Türkiye'ye sesleniyor: "Uyan Türkiye!"