Ne koyun bulunur ne hesabı sorulur!

Türkiye'de ne zaman siyaset alevlense, devasa sorunlar bir yana bırakılır ve din tartışmaları devreye sokulur. Ancak din de asli unsurlar üzerinden konuşulmaz; günlük politikaya alet edilebilecek, popülist, kutuplaştırıcı, magazinel meseleler ortaya dökülür. Hatırlayalım; ibadetler zemininde sakız çiğnemek orucu bozar mı türünden sorular; muamelat üzerinden çocuk evlilikleri, asansörde halvet, kadın erkek eşit değildir gibi garabet konular; din-devlet ilişkileri bağlamında ezan yasaklandı, Kur'an okutulmadı, laiklik din karşıtlığıdır gibi kavgaya çanak tutan polemikler gündemi işgal eder. Hiç bitmeyen başörtüsü meselemiz malumun ilamı. Ancak yöneten ve yönetilen ilişkisi zemininde, dinin esasını teşkil eden ve göz ardı edilmemesi gereken temel ilkeler hiç gündeme getirilmez. Örneğin toplumsal barışın omurgası “adalet” kavramının, din-siyaset bağlamında öneminin tartışıldığını gördünüz mü? “Fırat'ın kenarında kaybolan koyunun hesabı benden sorulur” denilir ama ne koyun bulunur ne hesabı sorulur! Keza hemen peşi sıra gelen liyakat ilkesi de bile isteye görmezden gelinir: “Allah size, emanetleri mutlaka ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emreder” (Nisa/58) ayetinin nüzul sebebi dikkat çekicidir: Mekke'nin fethinden sonra Hz. Peygamber, Kabe'nin anahtarlarını kimine göre henüz Müslüman olmamış Osman b. Talha'dan alır ve amcası Abbas'a verir. Kur'an bu duruma onay vermez ve yukarıdaki ayet gelir. Çünkü Talha, yaptığı işte liyakat sahibidir ve işini düzgün yapan bir kişidir. Hz. Peygamber de amcasından anahtarları geri alır ve Osman b. Talha'yı yeniden görevlendirir. Ayet toplumsal hizmeti yapacaklarda aranacak temel ilkeyi ortaya koymuştur: Liyakat. Peki, ayrımcılığı, kayırmacılığı, akrabacılığı reddeden bu önemli ilkenin etkin ve yetkin dindar siyasetçiler tarafından seslendirildiğini ve yerine getirildiğini gördünüz mü?