Beka sorunu, milli ordu ve savunma sanayii

İktidar bloku, yerel seçimleri beka meselesi olarak görüyor. Seçim öncesinde kentlerin sorunlarının, trafik meselesinin, azalan yeşil alanların, kenti ve siyaseti kirleten imar rantının, yağmalanan tarihsel dokunun, yok edilen kültürel mirasın, artan hava kirliliğinin, güneşle aramıza giren dev gökdelenlerin konuşulmasını istemiyor. Belediye seçimlerinde adeta Türkiye’nin bağımsızlığı, bütünlüğü, egemenliği, siyasal birliği ve sınır güvenliğinin oylanacağını öne sürüyor. Bunu yapan iktidar bir yandan da milli tank palet fabrikasını özelleştiriyor. Ordunun asker mevcudunu azaltıyor. Bedelli askerliği kalıcılaştırıyor. Askerlik sisteminde köklü değişiklik yapıyor. Bu adımların, Türk ordusunun halk ordusu olmaktan, milli ordu olmaktan gelen gücünü, saygınlığını, geleneğini, toplumsal bellekteki yerini tahrip edeceğini dikkate almıyor.
Ordunun caydırıcılığını sadece profesyonel yönetim ve işleyişle, yüksek teknolojiyle sağlayabileceğini düşünen zihniyet, duruma göre orduyu “peygamber ocağı” olarak niteliyor, duruma göre “askeri vesayetten” yakınıyor. Konumuz bu değil. Sorunumuz; ulusal savunma sanayisinde olumlu adımlar atarken, dışa bağımlılık azalırken, ordunun silah envanterinde çeşitlilik artarken, özelleştirme konusundaki gözü karalık. Meselemiz; milli ekonomi, üretim ekonomisi olmadan, milli savunmanın ve savunma sanayisinin cılız kalacağını görememek. Derdimiz; Cumhuriyetin halkçı, devletçi, kamucu ekonomi modelinden vazgeçmenin, ekonomide, siyasette, toplumda, eğitimde, sağlıkta, orduda yarattığı olumsuz etkileri kavrayamamak. Kuvayı Milliye ve İmalat-ı Harbiye
Cumhuriyetin bilge isimlerinden Turgut Özakman sıklıkla, “Kuvayı Milliye, tahtadan kılıç, soba borusundan top, ipten üzengi yapmaktır” derdi. Bir diğer ustamız Attilâ İlhan ise ordunun, halkçı ve millici karakterini Mi...