Cumhuriyet ve eğitimin ideolojik boyutu

Türkiye yıllardır, anaokulundan üniversiteye dek eğitimi, öğretimi tartışır durur. Eğitim-öğretim kurumlarındaki sayısal artışın niteliğe yansımadığı konuşulur. Eğitime ayrılan bütçenin azlığından yakınılır. “PISA” olarak bilinen, OECD tarafından üç yılda bir yapılan uluslararası öğrenci değerlendirme sınavı, Milli Eğitim Bakanlığı’nın yaptığı sınavlar, üniversiteye giriş sınavları hep öğrencilerin temel bilimlerdeki, Türkçedeki başarısızlığını kanıtlar. Bunun diğer kaçınılmaz sonucu, üniversitelerimizin dünya sıralamasındaki geriliğidir. Çünkü ilköğretimde başarısız olup yükseköğretimde başarılı olmak, olanaksızdır.
Bu tablo, eğitimde - öğretimde aklı, bilimi dışlayan, eğitimi - öğretimi hurafelerle dolduran, piyasa öznesi haline getiren, özelleştirmenin önünü açan siyasetten bağımsız düşünülemez. Eğitim - öğretimin bilimsel, halkçı, laik, aydınlanmacı, kamucu, toplumcu, eşit, ücretsiz, karma olmasını savunmak, nasıl sadece bu alana ilişkin tavrı değil, aynı zamanda ideolojik bir tavrı yansıtıyorsa, bunun tersi de geçerlidir. Yani, aklı ve bilimi dışlayan, Atatürk ve Cumhuriyeti yok sayan, “siyasi arka bahçesi” olarak gördüğü okulların sayısını çoğaltmayı önceleyen, eğitim - öğretimi piyasalaştıran, okulu işletme, okul müdürünü şirket yöneticisi, öğrenciyi müşteri, öğretmeni pazarlama elemanı olarak gören zihniyet de, ideolojiktir. Eğitimin amacı nedir?
Eğitim, insanın insanlaşması sürecinin temelidir. İnsanın kendini gerçekleştirmesinin, inşa ve ifade etmesinin birincil yoludur. Soran, sorgulayan, eleştiren, araştıran insan yetiştirmeyi amaçlar. İtaat eden değil, itiraz eden; boyun eğen değil, karşı çıkan; biat eden değil, hakkını arayan; bakan değil, gören; bencil değil toplumsal sorumluluk sahibi bireylerin yetişmesi, eğitimle sağlanır.
Eğitim bir üstyapı kurumudur....