Kritik iki gün: Pazar ve salı

Henüz 4-5 yaşındayken, iki kurum hayatıma derin ve kalıcı girişlerini çoktan yapmışlardı bile! Bunu da her zaman gururla söyledim.

Cumhuriyet Halk Partisi ve Fenerbahçe’den söz ettiğimi anlamışsınızdır. Normalde tabii ki bütün Türkiye’yi ilgilendiren bir yerel seçim öncesinde, yazımın tamamını bu konuya ayırırım. Fakat Fenerbahçe, 2 Nisan Salı günü toplayacağını açıkladığı olağanüstü genel kurul ile kendisini bir alt lige düşürecek “protesto kararı” alabileceğini açıkladı. Bu da Türkiye’de herkesi ilgilendirmesinin dışında 25-30 milyon arası Fenerbahçeli için yarı bitkisel hayata girme riski demek. Dolayısıyla kaçınılmaz şekilde yazımın ikinci yarısını da bu konuya ayıracağım.

YEREL SEÇİMLERDE CHP VE MUHALEFETİN KAPASİTESİ NE?

CHP’nin çokça eleştirdiğimiz aday belirleme yöntemlerini, 1 Nisan’dan itibaren değerlendirmeye alacağımızı daha önce belirtmiştim. Şu anda gerek bu iç kavgalardan gerek muhalefet partilerinin kendi aralarında parçalanmasından Ataşehir’de, Sarıyer’de, Beşiktaş’ta, Bodrum’da, Trabzon Ortahisar’da, Bursa’da, Balıkesir’de, Antalya’da, Hatay’da, İzmir’de ve daha sayısız noktada yaşadığımız rahatsızlıkları ve oy bölünmelerini ibretle izliyoruz. İYİ Parti ve DEM gibi adeta AKP’ye doğrudan hizmet taşıyan partiler dışında, şayet Demokratik Dijital Devrim Tüzüğü’ne geçilmiş olsaydı, bu rahatsızlıkları belki Türkiye’nin hiçbir yerinde görmeyecektik ve her yerde muhalefetin huzur içinde seçtiği adayların ve hatta aday seçilemeyenlerin gönül rahatlığıyla beraber yarattıkları sinerji ve ortak sesi izleyebilecektik. Bunlar şu anda kesinlikle konumuz değil. Şu anda hedefimiz Özgür Özel’in deyimiyle “Vicdan İttifakı”nı ve ekleyelim “mantık ittifakı”nı yaşama geçirmek! Şu anda Türkiye’de demokrasi, laiklik, insan hakları, hukuk ve adaletten yana bütün güçlerin bu seçimden muhalefetin nasıl en güçlendirilmiş şekilde çıkabileceklerini düşünmeleri lazım.

İstanbul, Türkiye’nin ekonomik, kültürel ve sosyal başkenti. Dünyanın en önemli 5-6 şehrinden biri. Ekrem İmamoğlu bu şehri onca zorluğa, çelmelere ve arkadan hançerlemelere karşın inatla ve ısrarla bir kültür kentine çevirebilmek için elinden gelen her şeyi yaptı. Müze Gazhane, Artİstanbul Feshane, Botter Apartmanı, Beykoz Çubuklu Silolar, Dijital Deneyim Müzesi ve daha pek çok sanat mekanı, İBB Miras’ın yürüttüğü restorasyon ve geri kazanım çalışmalarının çok değerli sonuçlarını bize gösteriyor. Dahası, her biri Kültür Bakanlığı’nın kalıcı hiçbir hamle gerçekleştiremediği bir ortamda, İstanbul’un gerçek bir Dünya kültür başkenti olduğunu bize yavaş yavaş, tekrar hissettirdi. İmamoğlu geniş vizyonu ile salt İstanbul’un değil, Türkiye’nin kültür hayatını bambaşka boyutlara taşıyor ve yeni projeleriyle bu konuda ülkeye çağ atlatacak! İmamoğlu bunları Belediye Meclisi’nde ekseriyete sahip olamamalarına rağmen başardı. Sanat, kültür ve demokrasi konularında, Atatürk ve İnönü’den sonra ilk defa bu kadar kapsamlı, kararlı ve zengin bir makro bakışa sahip bir devlet insanı görüyorum! Öte yandan İstanbulluların taksi sorunun UKOME eliyle sürdürülmesi veya toplu taşıma sorununu çözmek için talep edilen kredilerin verilmemesi ya da yeni projelere başlamaları noktasında yetki sınırlamasına uğratılmaları gibi konular da bunca gayrete rağmen aşılamayan başlıklar olarak kaldı. Bu nedenle hem belediye başkanlığı hem de belediye meclis seçimlerinde muhalefetin ekseriyeti kazanması şart! Bugüne kadar bütün engellemelere rağmen Metro ve toplu ulaşıma büyük ilerlemeler kaydettiren İmamoğlu, dar gelirli vatandaşın da yaşamına değecek bir çok adım attı, üniversite öğrencileri, ev kadınları, anneler, emekliler onun yaşam kalitelerini arttırmak için çok çaba harcadığı kesimler oldular.