Bir beyin oğlu Bıcır Bey…

“Sayın Kibariye, Başbakanı nasıl buldunuz?..”
“Ayna valla mincik mincik…”
“İyi yani?..”
“Olmaz mı kurban olim mındırık mındırık…”
“Siyaseti nasıl?…”
“Şugar… Nasıl konuştu, nasıl konuştu hayran koyduk tavaya… Yani beğendim anam yani ne diyim… Gobiş gobiş…”
“Ne dedi?..”
“Demez mi?… Ne desin daha… Söyledi ben ağladım, olunca her şey güzelcene olur… Çağırdı bizi geldik, çarşıdan aldım fasulye, iyi ki gelmişim yani… Şekerdi, söyledi her şeyi canım benim bıcır bıcır….”

*

Türkiye bir sahne sanatını izliyor aslında…
Cumhurbaşkanı kürsüden “Türkiye böyle iyi idare edilemez” diyor…
Ciddi bir Başbakan’ın itiraz etmesi gerekmez mi?..
Ama alkışlıyor…
Öbürü “Bekleme odasına koyduk“ diyor…
“Bıcır” alkışlıyor…
“Ben olmazsam, bunlara kalırsa Türkiye batar” demeye getiriyor…
“Bıcır“ alkışlıyor…