Bir daha gel Samsun’dan…

Aslında teşekkür ederiz sana diktatör…
Sayende birbirimizi bulduk…
Markette, çarşıda, pazarda, sokakta, meydanlarda, ilk kez görsek de birbirimizi, yitik kardeşler gibi sarılıyoruz…
Ne çok olduğumuzu fark ettik…
Ve ne kadar yürekli ve inatçı olduğumuzu anladık…
Sayende…
*
Yetmiş senedir cumhuriyetimize böyle sarılmamıştık…
Tribünler hiçbir zaman böyle inlememişti…
Balkonlar bu kadar çok bayrak görmemişti…
Hapishane kapılarında nöbet tutmamıştık…
Bir tek çığlık duyduğumuzda, milyonlarca çığlık olmamıştık…
Hiçbir zaman böyle bir ağızdan şarkılar söylememiş, kilometrelerce el ele vermemiş, korkular ve sevinçler yüreklerimize böylesine aynı anda düşmemişti…
Birlikte umutlanıp, birlikte ağlamamıştık…
Cumhuriyetin çocukları büyük bir aile olduk bak…
Sayende…
*
Bir anda; sosyal medyada, ya da bir dağ başında, bir uzak meydanda… Mangalara, mangalar bölüklere, bölükler taburlara, taburlar alaylara…
Alaylar ordulara dönüşüyor ya…
O biziz…
Bunca yıldan sonra ilk kez sıradan siviller haykırdı sayende:
“Atatürk'ün askerleriyiz…”
*
Atatürk'ü hiç bu kadar çok özlememiştik…
Sen silmek istedikçe o yüreklerimize daha çok kazındı…
Öldüğü ilk günlerde bile bu kadar çok aranmamış, bu kadar çok önemli olmamış, bu denli çok sevilmemiş, bu kadar çok özlenmemişti…
Tarihteki dünya liderleri, zaman geçtikçe unutulurken, birisi ölümünün üzerinden yıllar geçtikçe daha çok “belirleyici” olabilir mi?…
Her gün biraz daha etkili…
Her gün biraz daha yol gösterici…
Her gün biraz daha önde…
Sayende…