Harbiye Marşı…

“Şahikalar üstünde meydan okur bu erler
Yaklaşacak düşmana mezar olur bu yerler
Bağlayamaz bir kuvvet bu kasırga milleti
Tarihlere sorun ki bize “Ölmez Türk” derler…”

*

Harbiye Marşı böyle bitiyor…
Ama Harbiye'nin kendisi böyle bitmedi…

*

Türkiye üzerindeki büyük plan hazırlandığında; cumhuriyeti bitirmek için önce Harbiyelileri bitirmek gerekiyordu…
Ve başladılar…

*

Ergenekon, Balyoz, Casusluk Davası, Kozmik Oda komedisi… Vatana ihanetle suçlanıp demir parmaklıkların arkasına kapatılmış bir ordu…
İkinci aşama; bu kez rütbe kadrolarını değil, askeri kurumları yok etmeye gelmişti sıra…

*

Dünyanın en aptal insanına anlatsanız; önce “FETÖ yargısı” ile orduyu hücreye kapatıp… Arkasından “FETÖ” girmiş diye kalanını bitirmenin hinliğini anlar…
Türkiye anlamadı…

*

Jandarması, sahil güvenliği, istihbaratı, hastaneleri dahi bakanlıklara bölüştürüldü…
Askeri kurumları, istila ordusunun askerleriymiş gibi yükleyip, olabildiği kadar uzağa gönderdiler…
Harp Okulları, Kuleli, astsubay okulları, askeri liseler kapatıldı…

*

Her sene Harp Okulu'nun açılışında yapılan o tören…
Sıra yoklamaya gelince, Atatürk'ün Harbiye numarası“1283” okunduğunda… Yüreği; yurt, cumhuriyet, millet, bayrak ve çağdaş Türkiye devrimleriyle dolu subay adaylarının, hep birlikte ayağa kalkıp “İçimizde” diye haykırması…
Hüzün bir anıdır artık…