İhaneti gezdim...

“İhanetin” kenti…

★

Taksim’den geçip, İstiklal Caddesi’nde yürüyüp (yıllardır ilk kez) hasret giderelim dedik, kalabalıktan sele kapılmış minibüs gibi kendiliğinden gidiyor insan…
Önümüzde giden dört gençten, saçı leylek yuvası gibi traşlı olan kuş gibi zıplayıp “uuu” diye bağırdı, durup dururken… Öbürü de öbürünün sırtına bindi o sırada, öyle gittiler bir süre… “Uuu” diye bağıran direğe sarıldı, çıkmak istedi, çıkamadı, döndü sırtı boş olana bindi…
Andree “Niye bağırıyorlar?” dedi…
“İstanbul’da olmaktan mutlular” dedim…