Zil sesi...

Nur içinde yatsın sevgili ustam, ilk Yazı İşleri Müdürüm Ahmet Nadir, emekli olup İstanbul’a yerleştikten sonra dostlarını yitirmenin ve bir apartman katında yalnız kalmanın acısıyla, mektubunda yazmıştı bana:
‘Gönlüm kapı zilinin sesini özler

Ben de kendi kapımın zilini kendim çalarım
Komşular kimi kimsesi yok demesinler…’

★

Kapı zillerini düşünürüm kimi zaman…
Bir gün kapının önüne geldiğinizde zili mi çalacaksınız, yoksa ceplerinizi kurcalayıp bulduğunuz anahtarla mı açacaksınız kapıyı?
Kapının arkasında zil sesini bekleyen kimse yoksa…
Ya da varsa; kapının arkasına yaklaşan bir terliğin sesini duyuyorsanız…

Ya da ya da; kapının arkasında bekleyen bir çift ıslak göz varsa, ama kapıyı kimse çalmıyorsa…