Kudüs, Mescid-i Aksa ve edebiyatımız

Geçenlerde Kudüs’te olup bitenlere dair haberleri içim kan ağlayarak seyrederken Sezai Karakoç’un 1969 yılında Yahudiler tarafından Mescid-i Aksa’nın yakılması üzerine yazdığı “Nihayet Mescid-i Aksa’yı da yaktın / ey Yahudi” mısralarıyla başlayan meşhur şiirini hatırladım. Bildiğim kadarıyla modern şiirimize Mescid-i Aksa ve Kudüs, dolayısıyla Filistin meselesi bu şiirle birlikte girdi ve “İslâmcı Şiir”in başlıca temalarından biri oldu. Nuri Pakdil, Akif İnan, Cahit Zarifoğlu, Arif Ay gibi şairler, Filistin meselesini derinliğine hissederek şiirlerine taşıdılar. “Ey Yahudi” şiirini hatırlayınca ister istemez “Edebiyatımızda Sezai Karakoç’tan önce Kudüs ve Mescid-i Aksa var mı?” sorusu takıldı aklıma. Hayatını edebiyata adamış bir olduğum halde tek mısra bile hatırlamayınca hayretler içinde kaldım. Ama Mescid-i Aksa, peygamberimizin Mirac’ının başlangıç noktası ve ilk kıblemiz olduğuna göre, eski şairlerin Kudüs’e bigâne kalmış olmaları düşünülemezdi. En azından Miraciyelerde Kudüs’ten ve Mescid-i Aksa’dan söz ediliyor olmalıydı. Metin Akar’ın bu köşedeki yazılarımdan birinde de söz ettiğim Türk Edebiyatında Manzum Mi’racnameler isimli kitabı elimin altındaydı, ona bakardım. Fakat divan sahibi şairler? *** Bu mesele elbette başkalarının da kafalarını kurcalamıştır diye düşünerek internette bir araştırma yaptım, karşıma Mustafa Öztürk adında genç bir akademisyenin “Türk Edebiyatında Kudüs Teması” başlıklı bir makalesinin pdf’si çıktı. Journal of Islamic jerusalem Studies isimli derginin geçen yıl yıl yayımlanan ikinci sayısında çıkmış.