Ağlarsa Emre Mor ağlar

Yenilmeye itirazım yok. Futbol bu, kazananı kadar kaybedeni de var. İsyanım kepaze olmaya, rezil futbola.   Rakip kaleye sadece 1 (yazıyla bir) isabetli şut atabiliyorsun, skor olarak 2-0, futbol olarak 5-0 yeniliyorsun. . . Ve hezimeti normal karşılıyorsun. Emre Mor dışında içi içini yiyen, sinirinden yerinde duramayan, gözyaşlarına hakim olamayan futbolcu yok neredeyse. Hepsi çok profesyonel, yenilgi normal deyip devam ediyorlar. İyi de ya rezil futbol? Ya üzerinizde taşıdığınız ay-yıldız? Bunların izahı nasıl olacak? Maç başı prim artık yok diye mi bu gevşeklik? Yoksa uçakta babası yaşındaki gazeteciye saldırırken Fatih Terim'in ve kendisine de küfreden Arda Turan'ı 'Ne var canım' diye affetmeye hazır Yıldırım Demirören'in prensipsizliği mi sebep? Yoksa her zamanki gibi faturayı hocaya atma kolaycılığı mı neden?Çağlar Freiburg'a gittikten sonraki ilk röportajında "Burası Türkiye'den çok farklı.