Küçük insanın talihsizliklerle dolu gecesi

Her şeyin, ama her şeyin ters gittiği bir geceye odaklanıyor “Soygun”.  “Soygun”un yönetmen kardeşleri, sıradan bir hikayeyi o kadar farklı anlatmaya soyunuyor ki, film ilk başta bir süre yoğun bir etki altına alıyor sizi. Böyle bir hikayeyi, daha önce hiç böyle bir şekilde izlememiştim duygusunu veriyor ilk yarım saatinde. Ama ilerledikçe aynı cazibeyi sürdürmekte biraz zorlanıyorlar doğrusu.
Nick ve Connie iki erkek kardeş. Ağabey Connie, beyni normalden biraz yavaş işleyen kardeşi Nick’i kendi planladığı bir banka soygunda kullanmak ister. Ama her şey ters gidince polisten kaçmaya başlarlar. Nick yaralı bir şekilde yakalanır. Connie Nick’in nezarette bir kavgaya karıştığı ve hastaneye kaldırılırdığı haberini alır. Kefaret parasını bulma çabalarının sonuçsuz kalmasından dolayı son çareyi kardeşini hastaneden kaçırmakta bulur. Ama saatler geçtikçe terslik üstüne terslikler yaşayacaktır… Film de tam bu hastane meselesinden sonra düşüşe geçiyor bana göre. Bu hikaye düz bir üslupla anlatılsa B sınıfı bir televizyon filmi kadar muamele görürdü. Ancak yönetmen Safdie kardeşler bu hikayeyi son derece dinamik bir kurguyla ve elektronik müziklerle sıkıcı olmaktan kurtarmışlar. Ancak akıcı anlatım bir noktadan sonra hikayenin savrukluğunu örtmeye yetmiyor. New York’un özellikle orta sınıf nüfusunun yoğun olduğu ilçesinde, Queens sokaklarında Connie’nin daha en baştan ümitsiz olduğu aşikar olan bir para bulma meselesine kapılıyoruz hep birlikte. Başarısızca planlanmış bir başarısız soygun girişiminin ardından başarısız bir kaçma operasyonunun üstüne Connie’nin, sonu baştan belli olan sevgilisinden para koparma çalışmasını izliyoruz. Hastaneden kardeşini kaçırma meselesinde de büyük bir başarısızlık var. Aynı başarısızlık silsilesi, gece vakti girilen bir tema parkta, sonrasında olaylara bir gazoz şişes...