14’ünde işe başladı 19’unda patroniçe oldu

Bu haftaki konuğum Ankara’nın en lüks güzellik salonunun patroniçesi. Bir başka bakış açısıyla ise, Sivas Divriği’nin Karaşar köyünde dünyaya gelmiş, ilkokulu orada okumuş, 14 yaşında taşındığı Ankara’da önce fotokopicilik, sonra manikürcülükle iş hayatına erken yaşta başlamış ve tırnaklarıyla kazıyarak bugünkü konumuna gelmiş. Enerjik, neşeli, çalışkan ve hayalleri büyük olan kocaman yürekli bir kadın; Bahar Babacan.

¥ Nasıl bir çocuktunuz?
Yaramaz, şımarık ve çok hareketli. Bizim köyde hareketli çocuklara ‘deli’ denirdi.

¥ Ankara’ya nasıl geldiniz?
İlkokuldan sonra yatılı okula devam ettik, Divriği’de. Orta 2’nci sınıfta annemi kaybettik. Öyle olunca da Ankara’ya geldik.

¥ Çalışmaya ne zaman başladınız?
Ankara’ya gelir gelmez. Önce bir kırtasiyede çalıştım. Sonra “hayatımın sonuna kadar fotokopi mi çekeceğim?” dedim. Kendi suratımın fotokopisini çekmeye başlamıştım. Çok azimli bir çocuktum zaten. Hayallerim vardı hep. Çok güzel resim çizerdim. Ablam beni bir güzellik salonuna koydu sonra. Orada çalışırken bu işin benim işim olduğunu anladım.

¥ İlk ne görevde başladınız?
Çıraklık yapıyordum. Paspas yapıyordum. Türközü’nde bir gecekonduda oturuyorduk. Ayrancı’ya, işe de oradan yürüyerek gidiyorduk. Ama mutlu bir çocuktum. Manikür, kaş öğrenmeye başladım. Sonra okullara gidip eğitim aldım. Boş olan pazar günümde bahşişlerimden kazandığım paralarla kurslara gidiyordum. Aynı zamanda elektrik su parası da evde benim görevimdi. Sonra yıllar geçti daha lüks bir semtte, Beysukent’te çalışmaya başladım. Bu arada her üç ayda bir işyeri değiştiriyordum. Bazen maaş da vermezlerdi. 16 yaşındayken “bu işi yapacaksam en iyisini yapmalıyım” düşünceleriyle hayal kurmaya başladım. Yaşım da büyüyünce hedeflerim büyüdü.

¥ 16 yaş. Çok büyükmüşsünüz!
Bizim oralarda çocuk olamazsın ki. Belki 7, 8 yaşında ancak. Beysukent benim ayağımın yere bastığı dönemdi. Benim “burada bir salonum olmalı” dedim. 19 yaşında kendi iş yerimi açtım.