Yaşaması dahi zordu ama küllerinden doğdu

Öncelikle düne ithafen, bütün öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyorum. Evlerinden kilometrelerce uzakta başka yüreklerle buluşan, anne, babadan sonra bir çocuğun kalbine o kadar derinden ilk dokunan, geleceğimizi şekillendiren kıymetli öğretmenlerimizin hepsine buradan sevgilerimi yolluyorum. Bu haftaki konuğum, Buket Benar. Serebral palsi ile ilgili bir çekim için spastik engelli çocuklarla bir araya geldiğimde hastanede tedavi süreçlerinden hastanenin bir çalışanı olmaya giden yolculuğu beni derinden etkiledi. Buket Benar, 1987 yılında Bursa’da doğmuş. Doğum anında doktor hatası sebebi ile serebral palsi (beyin felci, halk arasında bilinen ismiyle spastik engeli) ile özel bir bebek olarak dünyaya gözlerini açmış. Bir misafirlikte rahatsızlanması sonrası gittikleri doktorda “bebeğiniz zekâ engelli” denmiş. O andan itibaren tedavilere başlanmış. 9 yaşında da Dr. Ayten Bozkaya Spastik Çocuklar Hastanesi ve Rehabilitasyon merkezinde tedavi olmaya başlamış. Uzun yıllar yatarak ve ayakta tedaviler görmüş. Şu anda ise hastaneyi aradığınızda telefonlara bakan kendisi. Kısaca onun sözleriyle “Dünlerin acısıyla bugünlere tutunan bedensel engelli, serebral palsili (SP) ve küllerinden doğan bir kadının hayatta kalma çabası size umut olsun…”

Bu hastaneden içeriye ilk adım attığınıza bir gün burada çalışacağınız aklınıza gelir miydi?
Aklımın ucundan bile geçmezdi. Bizim kendimize ait bir iş yerimiz var. Oraya buradan çalışanlar gelmişti. Ben de her zaman oraya gidemiyorum çünkü yolları tekerlekli sandalyenin geçişine uygun değil. Tesadüfen oradaydım. Hastanede santraldeki arkadaşın tayininin çıktığını ve birisini aradıklarını öğrendim. Bunu duyup idareyle görüştüm ve işe alındım.
Ne hissettiniz ilk iş gününüzde?
Çok heyecanlıydım ve güzeldi. Aslında bildiğim bir ortamdı. Bu daha rahat etmemi sağladı. Santral çalışanı olarak telefonlara bakıyorum. Gerek idareye gerek de diğer arkadaşl...