Dolmabahçe eylemleri...

Bizim kuşak, yani 1968'lilerin Amerika'yı sevdiğimiz söylenemez. Hele Dolmabahçe'deki 6. Filo aleyhinde gösterilere duyduğumuz sempati (Yankee Go Home)lara katılmamızla pekişirdi. O dönem bu olayların lideri kesinlikle Doğu Perinçek'ti.

Kalabalık içinde, (özel yürüyüşü) ile iki kilometreden fark edilirdi. Onun organizasyonlarına lafla da olsa destek vermem yüzünden komünist ilan edildim. Bunun farklı yanı "sağcı komünist" olmamdı. Bunun da mucidi merhum Kemal Ilıcak'tı. Ancak Perinçek'in partisine hayatım boyunca oy vermedim.

Tek isme

Köşk'e çıkana kadar mekanı cennet Demirel'den başkasını tanımadım. Daha önce de yazdım. Erkan Yiğit, merhum Tamer Özdemir ve ben "Baba'nın çocukları" idik. Bunu Demirel bizzat ilan etmişti.

Vietnam katliamlarını anlatan film ve diziler "Antiamerikan" düşüncelerimizi iyice artırmıştı.

Washington DC günlerimde bu duygularım tam anlamıyla pekişti.