Eski İstanbul'un cumbalı evleri

Hayatımın en önemli evi Haliç Fener Vodina Caddesi 60 numaradır. Hâlâ ayakta. Ata Nineme ait bu yapıda çocukluğumu ve ilk gençliğimi yaşadım. Evlenene kadar buradaydım. Eski bir konsolosluk misafirhanesinden dönüşmeydi. Hani "Sefertası gibi" derler ya o cinsten. Beş buçuk kat. En üstün yarısı oda kalanı teras. Kokulu Osmanlı Karanfillerinden Fulya ve Güle kadar çiçek yetiştirirdik. Çarşamba Pazarı'ndan satın alınan bir tavuk yüzünden bu güzelim sera mahvoldu. O beyaz renkli kanatlı kıyılıp kesilemedi. Civcivleri oldu nüfusları çoğaldı. Sonunda anneannemin ablasının bahçeli evine taşındılar. Benim Karagümrük'te bir daireye göçmemle aynı zamandı. Doğrusu her katında bir cumbası olan bu evi unutmam mümkün değil. İçinde hem Terkos vardı hem su tulumbası. Aklınıza gelen her tarafta erzak ambarları mevcuttu. Yarı bodrum mutfakta "Lezzet Durakları" programına konu olacak yemekler yapılırdı. Turşu fıçıları, özel lakerda mermerleri. Çiroz ve sucuk kurutma telleri vardı. Tabiî babamın kış kavunlarını sakladığı özel bölmeler de mevcuttu. Annemin Deniz Mutfağı'nın benzeşenini asla bulamadım.Hamsinin 20 çeşidini yapardı. Mezgit menüsü de hayli zengindi. Uskumru çirozlarını ancak Balık Pazarı'nda bulmanız mümkün. Ben Lüferci idim. Palamut ağabeyimin tercihidir. Hatta balık kıtlığı olan bir dönemde attığı kazığı unutamam. Bir arkadaşım nerden bulmuşsa Çingene Palamutları getirdi. Akşama kendim hazırlar oturur yerim planı yaptım. Gazeteden eve biraz geç döndüm. Doğrudan buzdolabına gittim. Açtım balıklar yok. Tırım tırım aradım bulmadım. Sonunda anneme yöneldim ve sordum cevabı kısa oldu "Ağabeyin yedi". Yahu nasıl yer? Adam Erzurum'da. Ekledi; "Askeri uçakla evrak getirmiş, pişirdim yedi ve gitti". Anlayacağınız dönemin DC3'ü bana karşı komplo için kullanılmış. İçime oturdu, donup kaldım.Fırfırlı perdeler