İstanbul'un hamamları

Benim hamam yıllarım, babamın görev yaptığı kentlerde başladı. Mersin ve İskenderun'da zorla götürüldüğüm kadınlara aitti. İlkokulun üçüncü sınıfına geçtiğim gün direniş başlattım; "Ben gelmiyorum". Tam bir despot olan annem çatık kaşlarla bir süre düşündü ve sonra sadece "peki" dedi. Ağabeyimin Kuleli Askeri Lisesi sınavını kazanmasıyla babam dilekçe verdi ve aile İstanbul'a döndü. Nüfus kütüğümüz olan Fener Tahtaminare Mahallesi'ndeki evimize yerleştik. Aynı adı taşıyan "Tahtaminare hamamı" sefamız başladı. Haftanın 5 günü erkeklere açık olduğundan "babanı da getirseydin" şeklindeki laflara muhatap olmuyordum. Yıllar yılları kovaladı hatta evlenene kadar paklanmalarımı aynı yerde sürdürdüm. Yerin sahibi "Hamamcı Necdet" mesleğinin klasik tiplerinden değildi. İyi giyinir ve yüksek tahsilliydi. Tek takıntısı CHP karşıtı olmasıydı. Ben büyüdükçe onun siyasete çekme çabaları arttı. Bir gün patladım; "Necdet Ağabey, ailem İsmet Paşacı diye bana yükleniyorsun. Ancak ben Demirel'ciyim". Şaşırdı, gözleri fal taşı gibi açıldı. O günden sonra bana defne yaprağında yapılmış sabun, özel dokunmuş peştamal vermeye başladı.

...

Futbol oynuyoruz ya, antrenman ve maçlardan sonra duşları da kullanıyorum. Yeri geldi Beşiktaş'ın tarihi kadar eski Şeref Stadı'na değineceğim. Gündüz Kılıç gelene kadar, burada süzgeci olan duş yoktu. Soyunma odasını terk ederken bir sürü tahtakurusu ve pireyi beraberinizde götürürdünüz. Düşünün böyle bir ortamda Kartal kaç şampiyonluk kazandı. Buna mucize mi, yoksa renk aşkı mı dersiniz?

Tarihten bugüne

Kimi Batılı yazarlara göre hamamlar eski Yunan'da başladı. Bu kesinlikle doğru değil. Onlarınki saunanın atası. İlk Türk usulü hamamı Mardin'de Artuklularda görüyoruz. İstanbul ise bu konuda rekortmen. Sadece Mimar Sinan'ın yaptıklarının 16'sı şehrin merkezinde. 7'si Üsküdar ve Boğaz'da. Yine Sinan'a bağlanan bir sürü saray hamamı mevcut.