Öküze boynuzu ağır mı gelir?

Ata Ninem, 5 padişah görmüş Kafkasya kökenli kadındı. Gabartay'ların iki sürgün yemişlerindendi. İdadi mezunuydu. Bence bir başka özelliği şimdilerde Feshane adı verilip zenginliklerimizin ev sahipliği yapan yerde uzun yıllar çalışmasıydı. Tabii "askeri dikim evi" olduğu senelerde. İşte burada genel müdür muavinliğine yükselmişti. Anlayacağınız bu ülkenin üst kademelerinden birini yakalayan ender kadınlardandı. Dayım, İstanbul'daki Harbiye'nin son mezunlarından. Omuzuna yıldızı taktığı gün "Bu iş tamam artık çalışmıyorsun" diyerek annesini yanına alıyor. Emirdağ'dan Isparta'ya, Diyadin'den Urfa'ya, Çanakkale'den Giresun'a kadar tüm görev yerlerine birlikte gidiyorlar. Ailenin reisi kesinlikte anneannem idi. Hani "ne derse o"ydu. Müthiş lafları vardı. Her sözünü ve yönlendirmesini bir vecizeyle bitirirdi. Fener'deki evdeyiz. Ceneviz tuğlalı tarihî bir bina. Dış sıvalardaki dökülmeleri gösterip; "Bunları yaptırmalı dedim". O da yarım dönerek yüzüme baktı ve "Beni gömer. Ananı da gömer. Seni de..." dedi ve kesti. Anlayacağınız bana kıyamadı. Sonra ağzından Yunus'un olduğu iddia edilen şu dizeler çıktı:"Mal sahibi, mülk sahibi.Hani bunun,ilk sahibi.Mal da yalan,mülk de yalan.Var biraz da,