Sömürgecilik ve Avrupa bitti

"Birleşik Avrupa" fikrinden yola çıkılıp, oluşturulan AB'nin parçalanma yoluna girdiği görülüyor. Tam tabiriyle giyecek ayakkabısı olmayan Portekiz'in Angola ve Macau gibi sömürgelerine hayret ederdim. Bakın koca ülke Brezilya'nın Portekizce konuşuyor olmasından söz etmiyorum. Lizbon neresi, Macao Adası neresi? Vakti zamanında Uzak Doğu'ya nasıl gidilmiş? Gemilerinde kullandıkları kömürleri nasıl temin etmişler, şaşırtıcı. Balık, şarap ve şişe mantarından başka geliri olmayan bir ülke. Kolonizm sayesinde asırlar boyu hayatını devam ettiriyor.

Hatırlayın Belçika Kongosu'nu. Hollanda Antilleri'ni. Guyana'nın üç sömürgecinin paylaşımında olduğunu biliyoruz. Jeopolitik dersinde dünyadaki yönetimleri işlerken, Ord. Prof. Dr. Besim Darkot, Yeni Hebrid Adalarının iki başlı yönetimini anlatmıştı. Düşünün bir mini devlet ve iki ayrı anayasası var. Tabii iki ayrı sömürgeci bunları farklı uyguluyor. Böylesi örnekleri çoğaltmak mümkün.

Fransa, Kuzey Afrika'daki sömürgelerine bağımsızlık vermemek için ne kadar direnmişti. Cezayir özgürlüğüne ancak 1950 sonlarında kavuştu. Hem de on binlerce insanının kanı bahasına. Avrupa Birliği'nin can çekişir duruma dönüşmesinde sömürgeciliğin çöküşünün rolü mutlak.

Zihniyet oturtulamadı

Almanya'nın zoruyla federal banka kuruluyor ama ortak idare "Federatif Sistem"e bağlanıyor. Heceler benzeşse de böylesi koalisyonun yaşaması mümkün değil. Öte yandan bir sol organizasyonla yola çıkılmıştı. Hadi buna "Sosyal demokrasi" diyelim. İngiltere'de Demir Leydi'nin -Margaret Thatcher- seçim başarısı ilk çatlağı oluşturdu. Sonrasında diğer sarsıntılar devam etti. Bizim "eski tüfek" yazar ve akademisyenlerin ters yorumladıkları AB'deki göçüşün görünen yüzüydü. Özetle bu Avrupa, sömürgeleri olmadan Voltran'ı oluşturamaz. "Gölgelerin Gücü Adına" diyemez.