Sümeyye'ye de Neslican'a da ağladım...

Bazı başarılar vardır tüm Türkiye'yi ağlatır. Sevinç gözyaşlarına sebep olur. Kimi ölümler ise mateme boğar.

Sümeyye Boyacı'nın doğuştan engeline rağmen elde ettiği Dünya İkinciliği ile havalara sıçradım.

Herkesin benim duygularıma sahip olduğunu da gözlemledim. Hatta bir de öneri de bulunmak istiyorum. Sümeyye kolları olmadığından birkaç santim farkla kaybettiği altın madalyayı, uzatılıp sertleştirilmiş saçlarıyla kazanabilir. Tabii, yüzmede bone kullanıldığı için bunun mümkün olmadığını biliyorum. Sadece tebessüm yaratmak istedim.

Sümeyye Boyacı kızımızın Tokyo olimpiyatlarına kadar bu dezavantajına da çözüm bulunacağına inanıyorum. Mesela "boyunu uzatmak" gibi. Eskişehir'in gururunun gözlerinden öpüyorum.

Acı gözyaşları

Yaşlandıkça duygu travması yaşadığıma inanmaya başladım. Bunu nereden mi çıkardım. Yaklaşık iki yıldır, şipşirin bir kızımızdan gelen haberlere olağanüstü ilgi göstermeye başlamıştım.