Terk edilen Babıali

Gazetecilikte ne kadar eski olduğunuzu anlatmak için tek kelime yeterlidir; "Babıali"denim. Benim meslek başlangıcım 13 Haziran 1966. Yarım asrı çoktan geri bıraktım. Ancak yolum ne zaman Nuruosmaniye'den geçse tuhaflaşırım. Uzun süre kendime gelemem. Çünkü dört bir yandan anılarım fışkırır. Altemur Kılıç'ın Cağaloğlu Meydanı'nda dolmuşa "Cağaloğlu, Cağaloğlu" diye bağıran sesini duyar gibi olurum. Merhumun telefon ahizesini eline almadan "aloo, aloo" demesini hatırlarım. Hüzünlenirim. Meserret'ten aldığım poğaçalar, İstanbul lokantasında yediğim pilav üstü kuru fasülyeler... Bunları unutabilmek mümkün mü?Gördüğünüz gibi bugün tam nostalji yaşıyorum. Sebebi Hüseyin Movit dostumun bana yolladığı bir yazı. Sahibi Babıali ustalarından; Engin Köklüçınar. Tesadüfe bakın onunla Bediî Faik'in Dünya gazetesinde bir tek gün birlikte çalıştık. Akkan Suver ile ayrıldıkları gün işbaşı yaptım. Köklüçınar'la ilgili iki tespitimi yazmalıyım. Öncelikle mükemmel insan. Yanı sıra iyi gazeteci. Şimdi onun Babıali tespitlerini yayınlayacağım. Durum dergisi, Dünya ve Tercüman gazeteleriyle üç durak yaptığım yerin... Böylece o günlerden kalanlar, anılarını tazeler. O yılları bilmeyenler ise bir şeyler öğrenirler.Kayıtlar"Oto parka sırtımı çevirdim, sokağa girdim. Karşımda Türk basınında devrim yaratan Sedat Simavi'nin Hürriyet'i. Şimdi turistik eşya satan bir bina. Pek bakamıyorum. Gerçi bina da bana bakmıyor. O rölyef yok. Ustalardan kimse yok. Arkadaşlar dersen, onlar da yok. Ne acıdır ki, bu reformist gazetenin burada yıllarca bulunduğunu belirten bir tabela, bir yazı bile yok. Ya belediyenin ya da mesleki kuruluşlarımızın kabahati. Belki de Hürriyet gazetesinin sahiplerinin.Geriye Nuruosmaniye'ye dönmek istedim. İlk köşede noter mi, savcı mı ismini Sabit Bey diye hatırladığım tanınmış bir şahsın muhteşem bir binası. Karşı köşede ise gazete bayii Abdullah'ın Barakası. Hemen arkasındaki dükkanda Şair İbrahim Minnetoğlu'nun kitapevi. İlk sol köşede Atatürk'ün manevi kızı rahmetli Ülkü'nün bilmem kaçıncı eşi Kemal Doğançay'ın, Doğançay iş hanı vardı. Akkan'la bizim üç kişinin bir arada durması mümkün olmayan, üçgen şeklindeki ilk büromuz. O zamanki ifadesiyle yazıhanesi. Kalkınan Köylü'yü orada hazırlıyorduk. Büromuz küçük fakat inancımız büyük. Aynı binada hem Anadolu Ajansı, hem avukat büroları, hem de bizim yerimiz. Sonra yıllar geçti, Anadolu Ajansı binanın tamamını satın aldı ve modaya uyarak Babıali'yi terk edip Topkapı'ya