Bir daha dört yıl sonra lütfen...

Sensiz olmaz biliyorum... Yenilenmenin her daim yolu senden geçer... Lakin soluğumuz kesildi, bir daha dört yıl sonra gel lütfen. Bahardan değil, evet, seçimlerden bahsediyorum. Peş peşe yaşadığımız üç seçimin türbülansının ardından tozu, dumanı ufukta beliren tekrar seçimden bahsediyorum. 
Şimdiden siyasetçiler seçim malzemeleri (silahları mı demeliyim) ile arz-ı endam etmeye başladı. Aslında bu teçhizattan hiç soyunmamışlardı. Sanki Türkiye'nin geleceğinin oylandığı alacakaranlık bir mahşerin uğultusu hissediliyor. Bütün kozlar oynanacak, herkes yeniden saflarını belirleyecek.
Adım adım, terörün, şehitlerin cenazesinin ve kutsal ya da seküler bütün değerlerin yüksek sesle sorgulandığı bir kavşağa doğru yürüyoruz.
Söylenmedik söz kalmadı derken tekrar seçim ortamı bütün dağdağasıyla geliverdi.
"Diktatör" ve "milli irade düşmanı" suçlamaları daha da sertleşerek "kan dökücü" ve "vatan haini" formuna büründü. Öyle ki siyasi partilerimiz rakiplerini kötülerken eleştiri adı altında hakaret etmeyi siyasi slogan üretmek zanneder hale geldiler.
Bunda da birbirlerini kıskandıracak performanslar sergiliyorlar. 
Yeniden başlayan PKK terörünün döktüğü kanın "üzüntüsü" iktidar mücadelesinin "haklılığına ve hırsına" karışıyor. 7 Haziran sonrasında kurulamayan koalisyonun getirdiği duygusallık partileri kısa vadeli paslaşmalara ve taktiklere yönlendiriyor. Yine koalisyon görüşmeleri sırasında makul tavırlar sergileyen aktörler de itidallerini kaybediyor.